Zie je wel hoe belangijk je duim is, denk ik als ik de radio aanzet. Zelfs de Stones zingen er over. Mijn duim doet het niet meer, daarom snap ik nu zo goed waar een duim voor is: voor alles. Een schaal uit de oven halen zonder duim gaat niet. Bordjes mooi opmaken, is lastig. De vaatwasser leeghalen: au. Een panty over mijn met pijn en moeite gladgeschoren benen trekken is niet fijn. Stukkie schrijven: ai. Je weet pas wat je hebt als het er niet meer is.
“Artrose”, constateert schoonzoon Ramon terwijl hij in de muis van mijn hand knijpt. “Het is gezwollen. Begin maar met drie keer per dag Ibuprofen.” Nu is schoonzoon co-assistent, dus nog niet helemaal dokter. Ik hoop dus erg dat hij zich vergist en dat ik aan iets modieuzers lijdt. Een gewone muis-muis van het harde werken in 2007 ofzo.
Gelukkig lag er onder de kerstboom een fijn pakje voor de oude vrouw. Ideaal om even helemaal tot rust te komen: de DVD box van Brothers en Sisters. Ga me straks maar ’s heerlijk installeren. En als m’n duim dan iets tot rust gekomen is ga ik googelen op artrose.