Daar ben ik nou trots op. Stedenwijk Noord, waar gisteren de Wijkhoek geopend werd. Een splinternieuw ontmoetingscentrum op de hoek van het Assenplein. Voor en door Stedenwijkers. Gesteund en gedragen door woningbouw, schoor, gemeente, politie en school. Maar vooral door bewoners. Iedere dinsdagavond wordt er intensief ge-taibood (vechtsport!) door een grote groep vrouwen, waarvan een groot deel Marokkaans. Niet gehinderd door lange jurken en hoofdbedekking gaan ze er tegenaan.
De vijf nieuwe computers werden gisteren bezet door de kinderen, vaak met z’n drieen op een stoel. Op straat staat Joke van de bewonerscommissie zenuwachtig aan de zoveelste sigaret te trekken. Ze moet straks met Smeeman de officiele opening verrichten. “Ik ben zo zenuwachtig,” zegt ze in onvervalst Mokums. “Niks voor mijn, tegen zo’n groep lullen. Ik praat liever een op een.” Joke woont al jaren in Stedenwijk. Heeft het zien veranderen, van een wijk waar op straat gebarbecued werd en iedereen mekaar kende naar een probleemwijk. Heeft naar eigen zeggen jarenlang iedereen lopen afzeiken. Alleen maar geklaagd en gekankerd. Zag het licht en is toen maar ’s aan de slag gegaan. En nu opent ze samen met de wethouder de Wijkhoek, hààr Wijkhoek. Waar mensen uit de buurt nu computerles kunnen krijgen, naailes, taibo en fotografie. Waar de kinderen een plek hebben om te internetten en huiswerk te maken. “Ik zou zo graag de wijk terug willen zoals die was, meer samen dingen doen, net als vroeger.” zegt Joke.
Barbecuen op straat gaat echt wel weer lukken zo te zien. Op tafel staan gehakballetjes en couscous gezellig door mekaar. Het begin is er.