Travelling light

We hebben een andere auto gekocht. Geen brakke volvo station uit het jaar blok dit keer, maar een goede. Eentje waar we met z’n allen in passen van de zomer. Ik ben er blij mee want het levert vrijheid op. Ik ben er ook niet blij mee want het is weer een ding extra dat we toevoegen in ons toch al te volle, dure leven. Hoe meer spullen hoe groter het verlangen ze weg te doen, lijkt het wel. Weg met die zooi.  To travel light, als dat zou kunnen.

Travelling light, een diep diep verlangen. Maar zit ook in onverwachte hoekjes. De Mees heeft een maand sabbatical. Dat betekent dat de studenten de dharmatalks verzorgen. Dinsdag was het de beurt aan Mark, grafisch ontwerper en kunstenaar. Mark had de zendo vol gehangen met grote tekeningen op licht rijstpapier. Soms letterlijke prints van hemzelf en zijn vrienden. De omtrekken van zijn ouders hingen aan weerskanten van de lineage, en werd daarmee zijn persoonlijke lineage. Een witte, papieren rakusu lag op alle kussens: wij zijn allemaal boeddha, dharma en sangha.  Met groene thee schilderde Mark een A op onze rakusu en een stip op ons voorhoofd. Tijdens de loopmeditatie bewogen de tekeningen zachtjes ritselend met ons mee, als blaadjes aan de bomen.

Ik werd er compleet gelukkig en licht van zoals ik altijd gelukkig word van mensen die de moed hebben openlijk kwetsbaar te zijn en te kiezen voor de verbeelding van het puur persoonlijke. Ik werd er ook gelukkig van omdat ik al lopend tussen die zacht wuivende tekeningen, besefte dat travelling light op ieder moment kan. Je hoeft niet thuisloos te worden. De thuisloosheid huist al in ons. We reizen per definitie licht. We zijn licht.

Wonderbaarlijk wat een doordeweekse dinsdagavond kan brengen.