Tipje van de sluier

Zij is er: De Jurk. De jacht vond plaats in het Gooi waar hartsvriendin de weg weet. Nou ben ik dol op hartsvriendin maar ik haat shoppen, hou niet van Gooise vrouwen en ben eigenlijk ook best bang voor die winkelmevrouwen die in één oogopslag zien dat je het verkeerde merk schoenen draagt.  Met knikkend knietjes – maar dat kan ook komen doordat ik hakken droeg – gingen we op pad.

Het viel alles mee natuurlijk. Het weer was mooi, de winkels waren leeg, de Gooise vrouwen zaten nog thuis aan de prosecco. Winkel in, winkel uit dus. Vriendin trok af en toe wat uit een rek, ik schudde mijn hoofd en zo trokken we Bussum door. Na een half uurtje zag ik de moed van vriendin in haar elegante slippers zakken. ‘We gaan naar Laren,’ riep ze dapper. ‘Daar gaat het lukken.’ Geen flauw idee waar ze dat op baseerde maar, eerlijk is eerlijk, in Laren waren de winkels leuker.

Hoe meer jurken ik zag, hoe meer ik moest denken aan die Ene die ik samen met lief in Amsterdam had gezien. Die ik geweldig vond en de Bonneteriemevrouw ook, maar waarvan lief zei dat hij te simpel was. En die ik dus niet kocht, maar niet kon vergeten waardoor andere jurken eigenlijk geen schijn van kans meer hadden. Dat zei ik tegen vriendin.

Gelukkig was er een winkel van precies dat merk in Laren. Vriendin en ik naar binnen en verdomd daar hing ze, braaf op me te wachten. In mijn maat ook nog. Ik trok hem aan in een mooi verlichte, ruime kleedkamer  en vriendin zei tot mijn grote opluchting: ‘Wat een snoepie. En zo sexy. Staat je prachtig. Dit is hem!’. Voor de schijn en om het helemaal zeker te weten paste ik nog wat meer snoepies, maar het was overduidelijk: we hadden haar gevonden! Naar de kassa, veel te veel geld afrekenen – doet de pas het? – en toen met de schat in een sjieke tas naar een terras. Helemaal gelukkig met de goedkeuring van vriendin en De Jurk.

Nu nog dagelijks wat meer buikspieroefeningetjes en wat minder Hertog slagroomijs en ik word prachtig!