Meindl heten ze en het zijn echte wandelschoenen. Bruin, met veters en een extra brede pasvorm zodat mijn tenen tijdens het lopen de vrijheid hebben. Er horen ook echte wandelsokken bij – volgens de verkoper – die je zorgvuldig aan moet trekken zodat alle wetenschappelijke sokdingen op de goede plek zitten. Bruin zijn ze, met bloemetjes aan de rand, edelweiss denk ik. Ik overwoog even een paar lederhosen. Of een dirndl jurkje. De Meindls zijn sensible shoes waar eigenlijk een sensible kapsel bij past. Kort, grijs, opgeknipt, afritsbroek, rugzak met boterhammen. Alles wat ik niet ben. En niet wil zijn.
Maar o, wat zijn ze lekker, mijn Meindls. Zondag heb ik ze ingelopen. Het tempo als vanzelf hoog. De voetjes licht ondanks al dat zware bruin. De tenen jubelden in hun brede voetbedje. De rug pijnvrij dankzij een geslaagde behandeling. We gaan vooruit. Met grote stappen vooruit.
Je schoenen komen helemaal tot leven! En dan ook nog jubeltenen. Het is prachtig Connie! Genieten maar.
Dank je wel, Elisabeth!