Twee weken geleden inspirerende conferentie georganiseerd door ReUrba. Op uitnodiging van partner ErasmusPC werd Geheugen van Almere gevraagd iets te vertellen over de ziel van Almere. Tsja…Stadsfilosoof Barry van ’t Padje, Frank Kresin en ik ontmoetten elkaar in Elf op zolder van het Amsterdamse Stedelijk. Zicht op een echte stad moest inspiratie toch voeden. Wat ook gebeurde. Definieer ziel, nodigde Barry uit. We hebben per slot met een echte filosoof te maken en die gaan eerst overal vraagtekens bij zetten. Ziel. Oke, Amsterdam heeft een ziel want die voel ik. Misschien door de herinneringen? Op die straathoek voor het eerst gezoend, op die straathoek Theo van Gogh vermoord. Mix van individueel en collectief. Ziel is levenskracht, adem. Hebben we dat in Almere? Soms. Jazeker. Maar dat heeft dan te maken met mensen die me lief zijn. Met projecten die we samen ondernemen om iets van ziel te realiseren. Of is dat een contradictio in terminis? En zou je ziel dan ook kunnen verstevigen door stadsinrichting, architectuur?