Een hooikoortsaanval. Keurig netjes tussen twee belangrijke deadlines en de start van een nieuwe, grote opdracht in. Je kunt het slechter treffen. Op de bank dus. Rillerig, benauwd, koorts en hoofd en neus vol watten. Denken lukt niet meer, laat staan schrijven. En buiten in het zonnetje wordt het alleen maar erger. Op de bank dus, gordijnen dicht en dvd in de speler. The Killing – een Deense kwaliteitsserie.
De hoofdrol is voor inspecteur Lund, een getroubleerde jonge vrouw met problematische relaties met haar zoon, moeder, vriend en collega’s. Ze bijt zich vast in de moord op een meisje van 17 en uiteraard blijkt die moord gelinkt aan bobo’s in de gemeentelijke politiek. En zo ontspint zich een fijne thriller met verschillende lagen: politiek, relaties, moord, psychologie – alles komt langs. En zo heerlijk Bergmaniaans gefilmd. Het speelt zich – uiteraard – af in november. De oktoberkleuren zijn uitgedoofd en de kerstpret nog niet op gang. Het regent de hele tijd in Copenhagen en het is altijd donker. Zelfs bij normale gezinnen is het altijd donker. Ze zitten aan karig verlichte tafels en spelen Gänsebærd ofzo. Er wordt heel veel gezwegen en dat gaat best wel op mijn zenuwen werken. Kom op Lund, bijt ik haar met verstopte neus toe, praat! Zet de ramen eens open. Maar Lund zwijgt en lost uiteindelijk de zaak op maar het is natuurlijk toch geen happy end want het gaat over de harde werkelijkheid en die is niet happy. Niet in Kobnhavn althans.
Ondertussen gaat het in ons eigen kikkerlandje uitstekend. Er hangt al twee dagen een aswolk boven Europa die zorgt voor hemelse rust. Niets anders te horen dan het blije gekwinkeleer van lentevogels en het zachte geknor van de kikkers in onze vijver. Ik ben blij dus. En ik woon niet eens in Zwanenburg! Van mij mag die wolk wel even blijven, kan de aarde even op adem komen. Gaan we afstand weer op waarde schatten en moeten we onze eigen aardbeitjes gaan verbouwen. Niet slecht, dit lesje nederigheid. En die met dat rare haar zakt ook in de peilingen. Ook al goed nieuws!
Ik zit trouwens – as we speak – in de tuin. Macbookje op schoot. Blote armen, blote benen. Voor het eerst dit seizoen. Het is rokjesdag vandaag, alhoewel rokjesdag volgens meneer Bril niet in het weekend hoort te vallen. Nou ja, je kunt niet álles hebben.