Afgelopen woensdagavond. We zitten in een cirkel, zo dicht bij elkaar dat onze knieën elkaar bijna raken. Een talking circle, vast onderdeel van de Shambhalatraining. Spelregels: praat vanuit je hart, luister vanuit je hart, reageer vanuit je hart. Simpel. Maar toch niet zo erg simpel. Want vanuit je hart betekent: niet denken. Niet denken over wat je gaat zeggen, niet over de indruk die dat zal maken, niet over wat je wilt bereiken.
Terwijl ik de kring rondkijk voel ik hoe dierbaar mijn sangha me is. Een sangha is de vaste club mensen waarmee je langs het spirituele pad wandelt en waar je een commitment mee aan gaat. Formeel is dat mijn Shambhala clubje. Maar wat mij betreft is mijn sangha groter dan dat. Er zijn op twitter een aantal mensen waarmee ik me verbonden voel en gisteren was er weer een ZaZendagje met de sangha in Berlicum. Een aanradertje. Het heeft wel wat, op zondagochtend voor tienen al stevig geknuffeld zijn door een aantal mensen.
‘Turn the light inwards and illuminate yourself’, zei Stefan tijdens zijn dharma talk. Hij gaf daarmee een wijsheid door van Hui-neng (638-713) de 6e patriarch van Zen in China. ‘Hou op met zoeken, alles is er. Je moet het alleen ont-dekken’. Het kijken naar de donkere plekken in je hart – de schaduwen. Weten dat ze er zijn en hoe ze werken waardoor je minder snel in emotionele en psychologische valkuilen dondert. En ook weten dat er zonder donker geen licht is.
Gewoon zitten. Zonder doel en zonder verwachting. Hoe moeilijk kan het zijn? Ahum. Daar gaan we: verveling, een zere kont, slapende benen, wat doe ik hier, helpt dit, waarom doe ik dit, gedachten, emoties, borrelbuik, honger, slaap, jeuk, behoefte aan vluchten, rust, onrust, verbondenheid, eenzaamheid, helderheid, hier en nu, adem. Er is moed voor nodig om te gaan zitten en dat allemaal te ervaren. En dan te blijven. In the middle of the fire…ervarend dat alles veranderlijk en vloeibaar is, iedere emotie of gedachte vluchtig. Je hebt ze, maar bent ze niet.
Ik voel me dus weer een stuk lichter. Gedragen door een eeuwenoude traditie. Verbonden met mensen die hetzelfde pad gaan en met voor het eerst sinds weken het gevoel dat ik er weer ben.
Ja, je bent er weer ..(hier dan, want ik kijk in mijn ochtendrondje blogs en kranten altijd wel even of je wat nieuws gebakken hebt..) Leuk voor je, al die ervaringen..je hebt ze, maar je bent ze niet..alles veranderd voortdurend.. ( wel handig als je een dipje hebt, weet je tenminste dat het niet zo solide is als je dacht..)( en ook dat “ego” niet..) Mooi geschreven Connie, hoop dat ik bij je sangha hoor, vanuit het hartje..Doei,
gedachten ‘uitzetten’. misschien het moeilijkste wat er is. hoe denk je ‘niets’?
wat is niets? je hoofd zit vol gedachten. het is alleen wat je denkt dat maakt dat je ver weg bent of niet.
had wat voeten in de aarde, maar leerde uiteindelijk om niet in het verleden of in de toekomst te denken. maar stilstaan bij nu.