Nog niet zo heel lang geleden was ik actief PvdA lid. Ik heb vanwege het krakkemikkige Almeerse cultuurbeleid bedankt voor het lidmaatschap. Maar dat was niet meer dan een druppel. Het was vooral het partijgedoe waar ik me niet bij thuis voelde. De geschreven en ongeschreven regels en wetten. Het DDR gevoel. Ondanks ontstane vriendschappen, warme gevoelens en het zonder problemen kunnen publiceren van kritische geluiden op de lokale pvda site.
De PvdA verkeert al een tijdje in behoorlijk zwaar weer. Dat zou je niet zeggen als je de landelijke site bekijkt. Geen wolkje aan de lucht. En dat is misschien wel exemplarisch voor de wijze waarop er (niet) omgegaan wordt met kritiek. Een groep ‘ontevreden raadsleden en vertegenwoordigers van gewesten en afdelingen’ is Operatie Rooie Veren gestart. De PvdA moet een linksere koers varen, vindt de groep en bovendien moet er door het partijbestuur een duidelijk standpunt ingenomen worden over de machtsverdeling binnen de partij. Op 6 oktober worden de twee moties door het partijcongres behandeld. En dan is er nog de kwestie van de nieuwe partijvoorzitter. Er is een rijtje kandidaten en dan is er Jan Pronk die ongetwijfeld gesteund gaat worden door de Rooie Veren groep. Pikant is dat met de keuze voor de nieuwe voorzitter, er ook een keuze voor de koers gemaakt wordt. Terwijl de partijvoorzitter zich daar toch eigenlijk niet mee hoort te bemoeien. Voorzitter Pronk zal zich zeker weten overal tegenaan bemoeien en dat betekent dat er een politieke verschuiving plaats gaat vinden van Den Haag naar Amsterdam. In feite gaat het dus om een herdefiniëring van politiek leiderschap. Met alle gevolgen van dien.
Maar gaat het allemaal eigenlijk wel over links en rechts? Over liberaal en sociaal democratisch. Zouden die begrippen niet eens zo langzamerhand in het museum van de vorige eeuw bijgezet moeten worden? Gaat het er niet veel meer om dat de PvdA op dit moment een statische, bureaucratische ledenvereniging is die moeite heeft de omslag te maken naar een levendige, gepassioneerde maatschappelijke beweging? En dat dat eigenlijk geldt voor de meeste traditionele partijen?
Ben wel erg benieuwd naar dat clubje rooie veren en wat ze gaan veroorzaken. Wat mij betreft mogen ze de veren afdoen en zich bekendmaken.
Goed dat je dit wederom aankaart, maar het kan nooit kwaad om de hand in eigen boezem te steken, Connie.
Help eens even… Waren er in Almere niet bepaalde mensen die dat wilden doorbreken? Was er niet iemand die het daarvoor zelfs tegen Baas B. op durfde te nemen? Was dat niet iemand die ook van jou vooral tegenwerking mocht ontvangen? Kom, hoe heet die man ook al weer? Nee, niet Rode Veer… Oh ja, ik weet het al weer, het was Witte Veder
Die hand heeft daar stevig gezeten, zoals je weet, witte veder. Maar ik vond – en vind nog steeds – dat je niet de juiste man was/bent om een fractie te leiden. Wat weer wat anders is dan in staat te zijn dingen kunnen doorbreken, jammer dat dat samenviel.
Tja, als je nu alleen al kijkt naar de kandidaat-voorzitters dan kun je niet anders concluderen dat de PvdA een echte establishment-partij is geworden. Alle voeling met de gewone man kwijt. Het zij de oud directeuren van ziekenhuizen, professoren en andere ‘vrijgestelden’ die de hoofdrol spelen. En dan liefst nog uit de grachtengordel. Ik ken wel een echte linkse arbeiderspartij, de SP. Dus van mij hoeft die wanhoopsactie van de PvdA echt niet meer.
Voor de volledigheid: mijn zinnen had ik gezet op het raadslidmaatschap, niet op het fractievoorzitterschap. Maar op verzoek van niet de minste partijgenoten stelde ik me kandidaat voor het lijsttrekkerschap. Een voor mij persoonlijk gevaarlijk avontuur. Maar goed: laffe mensen veranderen niks. +++
Destijds kon ik dat niet toegeven. “Ik wil liever raadslid worden” is geen goede slogan voor een kandidaat-lijsttrekker.
+++
Maar het gaat niet om mij. Waar het om gaat is dat jij kansen hebt gehad – mee te helpen – dingen te veranderen. Die kans heb je niet gegrepen. Je koos toen duidelijk voor “de zittende macht” die geen belang had bij een koerswijziging. Jij koos de zijde van mensen die bijvoorbeeld recent nog in de Volkskrant schreven dat ze voor de vrijheid van meningsuiting zijn, maar er niet bij melden dat die vrijheid alleen op gaat als je iets zegt dat in hun straatje past.
Ik snap niet dat een vrijdenker en kritisch iemand als jij dat niet ziet. Nog altijd niet ziet dat jij – mede- had kunnen voorkomen wat je nu betreurt.
@leo
Het zit hem niet alleen in de samenstelling van mensen van welke pluimage ook, binnen een partij. Het zit hem net zo goed in de veranderende maatschappij waar zowel de Pvda als de SP geen aansluiting meer mee hebben. De individualisering van onze samenleving licht daat ook aan ten grondslag. De solidariteitsgedachte waar voornoemde partijen hun bestaan aan ontlenen neemt bij steeds meer mensen af.
Dat komt mede door het beeld en de realiteit dat de politiek zich in de laatste 30 jaar vooral heeft gemanifesteerd als een in zochzelf gekeerd clubje van vriendelijke vrienden en netwerkjes die er, zo denk ik en velen met mij, vooral voor zichzelf bezig zijn.
Dat is waar Rene, aansluiting is een probleem. Maar het gekke is, als ik naar de PvdA kijk. Die hebben de afgelopen jaren juist het vuur uit de schenen gelopen om de ‘doelgroepen’ te herdefinieren. Bijna een soort marketingdenken: daar zit de doelgroep – de laatste verkiezingen waren dat allochtonen – dus daar hollen we achteraan. Ik denk juist dat je niet zo krampachtig moet zoeken naar aansluiting maar puur uit moet gaan van een ideaal, een visie. Dat zou de basis moeten zijn en dat is wat mist bij de gevestigde partijen. Vandaar ook dat de VVD op rechts ingehaald is en de PvdA op links wordt ingehaald. Waarbij ik me overigens afvraag hoelang het succes van de SP overeind blijft. Hoe groter de partij, hoe meer stromingen binnen de partij. En gaat het dan nog lukken de eenheid te bewaren.
Een groentenboer kan niet gratis groenten weggeven. Ik ben – mede- een gedichtenboer en kan niet gratis gedichten weggeven. Soms kom je echter iemand tegen die hongerig is. Dan geef je dus wat weg. Voor alle hongerigen, voor Connie en anderen die opzeggen kennelijk makkelijer vinden dan volhouden onderstaand gedicht.
Verander dat veranderen
Voor zichzelf
had hij het
zo goed
uitgestippeld.
Om de zaken
hoognodig te
veranderen
is schoppen
van buitenaf
kansloos in
vergelijking met
wat je bereikt
als erkende insider.
“Ja” zei hij,
“ik volg de
methode
Gorbatsjov.
De verandering
moet van binnen
komen en daarvoor
moet je jarenlang
met de wolven in
het bos meehuilen
net zolang tot je
de opperwolf bent
en jij bepaald
wanneer
en waarom
er hardop
gehuild wordt.”
Zijn vriend
hoefde niet
lang te denken
voordat hij
reageerde:
“Gorbatsjov,
da’s die vent
met die wijnvlek
op zijn hoofd.
Bij jou zitten
de wijnvlekken
in je tapijt.
En met die
Gorbatsjov
is het ook
niet goed
afgelopen.
Hij staat nu
op de markt
en verkoopt
zwemkledij
onder de naam
Cor Badstof.”
Er zit trouwens een grammaticale fout in hetgeen ik schreef, maar dat geeft niet. (Het geeft wel, maar dat vergeef ik mezelf.)
Gebeurt mij ook wel ’s
mooi gedicht trouwens.