Gisterenavond naar de Dogtroep geweest: Laad Los. De voorstelling is gemaakt voor en door Almere om de nieuwe schouwburg in te wijden. Da’s goed gelukt. Gisteren verkenden zo’n 1000 bezoekers gekleed in Afrikaanse lappen – ja, niet zeuren, die moet je om – alle hoeken en gaten van het theater. Daarna naar buiten, naar de tribune in het water. (Autan mee! Geen korte broek / rok / mouwen aandoen!). Kijken naar een typisch Dogtroep spektakel met vuur, water, muziek en veel verrassingen. Vooral voor Isa en vriendin: “O my God! Hij loopt in zijn blote kont…Nee toch? Ja hoor, o my God…mama, kijk dan!Het zal je vader zijn. Aaaa, hij pist in het water! Nee he, en nu gaat zij zwemmen. O my God, getver! Zoooo niet chill!” Het viel dus weer reuze mee met het aangeharkte leven, gisteren in het Weerwater.
Waar ik natuurlijk zoveel energie van krijg als ik door Amsterdam stap, is dat ik weer even dat losse meisje van 20 ben, op weg naar de theaterschool….Ik stap even in mijn eigen fantasie, niet in de realiteit. Want de realiteit is hier, in deze stad waar ik nog zoveel te doen heb. Samen met al die andere Almeerders, van wie een groot deel iedere avond als vrijwilliger meespeelt met de Dogtroep.
Laat los is – zoals gebruikelijk – de boodschap.