“Ja, jij. Jij ziet er nog goed uit!”
Nog. Sinds wanneer is dat woordje ‘nog’ er in geslopen? Sinds m’n 30e? 40e? 50e? ‘Nog’ impliceert dat het ieder moment afgelopen kan zijn met er goed uitzien. Of gezond zijn, of gelukkig zijn. Of vul maar in. Het is raar. Tien jaar geleden was je pas op weg naar de ouderdom als 65 plusser. Na vijftig jaar trouwe dienst kreeg je een gouden horloge en een bos bloemen en kon je van een welverdiend pensioen gaan genieten. Tegenwoordig ben je vanaf je 50e ineens doelgroep voor de marketingjongens. Schaapjes op het droge, alles bereikt, je bent ‘nog’ gezond en ziet er ‘nog’ goed uit en je hebt ‘nog’ geld want je werkt nog. En dus ben je goed voor de aanschaf van dure fietsen met hulpstukken, tweede huisjes op de Veluwe, een eerste huis in de blauwe stad, een mini of maxi facelift. Je kunt nu nog Nordic walken, maar dat kan ieder moment afgelopen zijn. En dan is het op weg naar de wereld van luiers, glijmiddel en Viagra.
Dit weekend zag ik een TED filmpje, met een erg geestige, intelligente Philippe Starck. Zestiger, schat ik. En geen beau. Maar dankzij zijn sprankelende betoog en zelfironie – een verworvenheid die met de jaren komt – buitengewoon sexy. And wiz a wery sexy aczente…Philippe bij TED