Als de lente niet naar jou toe komt, moet jij naar de lente. En dus gingen we richting waterland om te zien of het al een beetje opschoot. Dat deed het. Het water in de sloten stond net zo hoog als de weilanden eromheen en in die weilanden buitelden kieviten en baltsten mooie steltlopers. De stompe toren van Ransdorp stond onverzettelijk als altijd. Kortom, we reden door een schoolplaat van Koekkoek en gingen af en toe vol op de rem. “Een klort!” In cafe Schoolhuis in Holysloot aten we hip geitenkaaskroketjes en zochten met de iPhone op hoe klort werkelijk heette: Grutto dus. Tuurlijk. Op de terugweg zagen we ook nog een beeld van een torenvalk relaxed op een paaltje naast de weg. Kortom: het duurt even dit jaar, maar er wordt hard gewerkt aan de lente.