Ik voel me zwanger. Hoogzwanger. Op het punt van bevallen. Alles is klaar. Het enige dat nog rest is wachten. In mij groeit de verwachting, de stilte. Ik keer naar binnen zoals je dat nu eenmaal doet bij grote gebeurtenissen. Nog 12 dagen.
Op 30 december ontvang ik Jukai, samen met vijf andere sanghaleden. Dan hoor ik officieel bij de Zenclub. Zichtbaar voor de hele wereld. Vanaf dat moment zal ik tijdens zazen mijn rakusu dragen en mijn dharmanaam.
De laatste keer dat ik iets soortgelijks deed was ik zes. De heilige communie. Met de Buick van mijn opa, geurend naar appels uit zijn boomgaard, werd ik naar de kerk gereden. Een wit bruidsjurkje aan, de petticoat schuurde langs mijn benen. Een wit kransje in mijn haar. De eerste keer die plakkerige hostie aan mijn verhemelte. De eerste keer biechten, angstig jokkend in de biechtstoel. Geen idee had ik toen. God een meneer met een baard op een wolk. Ver weg en niet te snappen. En nu? God is nog steeds niet te snappen maar inmiddels heel dichtbij. Nu weet ik precies wat ik doe, waar ik voor kies. Geloof ik…
Het is niet niks, het is groot. Er is een ceremonie, geloftes die afgelegd worden. Dierbare vrienden komen, mijn ouders misschien. Mijn lief en kind gaan eindelijk zien waar ik zo intensief mee bezig ben. Dat is doodeng, maakt me kwetsbaar, schept verwachtingen. Het roept ook vragen op. Ben ik in staat ervoor te zorgen, voor deze eeuwenoude erfenis? Ben ik het waard de rakusu – de light versie van de monnikspij – te dragen? Mijn naam te zetten onder 82 generaties monniken?
Hoe was die dichtregel van Neeltje Maria Min ook alweer? Voor wie ik liefheb wil ik heten. Zo is het.
Van Harte
Sterkte en Geluk toegewenst Connie!
@Marie-Bernadette: Dank je wel! – vanuit de sneeuw…
Diep ontroerd… Traantje.
Ook ontroerd..
Zo blij met jullie. Marloes, Kees gaat jukai doen bij Genpo. Zitten we op rij 1 toch?
@ Connie: En Harry en ik bij jouw Jukai natuurlijk.
We komen!
Wat schrijf je mooi. wat ben je mooi en wat is het mooi om dit (Jukai) in de Adventperiode te mogen ontvangen, waarin het wachten op ‘iets’ dat geboren gaat worden van alle eeuwen en alle mensen is….
@Astrid: ben jij Astrid? Van Marloes? Wat lief van je.. Dank je wel!
Ja Connie, ik ben Astrid van Marloes, in de wandelgangen soms ook wel Astrid de Keulenaar. Wens jou een hele mooie ceremonie toe…
en tot ziens op Ameland! x