Een maand of drie geleden stonden lief en ik in de Rotterdamse Kunsthal mooie dingen te bewonderen. Telefoon. Isa: “Mama, er staan twee Polen voor de deur en ze willen drie weken in de meterkast of zo. Wat moet ik doen?” Ah. De glasvezelmannen. Er is gegraven in de tuin. De meterkast ziet er nog ingewikkelder uit dan pre-glasvezel en vervolgens werd het stil.
Gisteren lag er een flyer van KPN in de bus. Ondertekend door Roy. Roy wil graag met ons praten over de mogelijkheden van KPN glasvezel. Roy heeft er ook z’n 06 bijgezet zodat we hem kunnen bellen. Ik wil niet met Roy praten over glasvezel. Ik wil gewoon informatie, weten waar ik aan toe ben. Een brochure, een link, een tweet, een sms’je. Gelukkig staat er een url op de flyer. Kpnglasvezel.nl. Volgens de postcodecheck op de site hebben wij helemaal geen glasvezel. Er staat wel iets over goud, zilver en brons qua abonnement. Dat klinkt duur. En dat is het ook. Brons kost 65 euro, zilver 80 en goud 110 euro per maand. Wat je ervoor krijgt? Nergens te vinden. Wel dat je ‘TV kunt kijken alsof je er zelf bij bent’.
Ik bel met KPN glasvezel klantenservice. Een automatische mevrouw verwijst me door naar de glasvezelwinkel in mijn buurt. Nummer opzoeken op de site. Een Almeers nummer. Bellen. Krijg exact dezelfde mevrouw aan de lijn die me doorverwijst naar…juistem! Ik zit in een glasvezel loop…
Ligt het nou aan mij, of wordt de wereld steeds maar ingewikkelder? KPN, banken, energiebedrijven, verzekeringen, internetproviders. Blijf zitten waar je zit en verroer je niet. Ga vooral niet praten met Roy of met wie dan ook. De glasvezelwinkel kan niet eens zelf een normale, klantvriendelijke, informatieve site opzetten. Dat riekt naar problemen. Dat riekt naar maandenlang niet kunnen internetten, bellen of TV kijken alsof je er zelf bij bent.
Consument zijn is moeilijk.
Ja dat doet mij denken aan een gesprek dat ik vorige week had met een jongeman over een Simkaart modem. Ze hadden dus een USB-stick model en een USB-modem model.
“Welke wilt u?” vroeg jongeman.
“Wat is het verschil tussen die twee?” vroeg ik.
Als antwoord krijg ik een vaag verhaal.
Ik antwoord dat ik met zulke informatie geen keuze kan maken.
“Wat is het verschil?” vraag ik nogmaals, “als ik het verschil weet kan ik wel zeggen welke ik wil.” “Laat ik het anders zeggen,” zei jongeman “wat wilt u ermee doen?”
“Nee,” antwoord ik “je draait het probleem nu om. Volgens mij weet je het verschil tussen die dingen gewoon niet.”
“Daar zou u misschien gelijk in kunnen hebben” was het antwoord.
Een geboren CDA-politicus.
Je moest eens weten hoeveel er nog steeds in trappen. Maar ja het is in ieder geval een mooie vulling van internet fora en blogs waar die mensen hun onvermogen om NEE! te zeggen hun ei kwijt kunnen.
Er is nog nooit zoveel gezeken, gezeurd en ovrede geweest sinds internet.
Vroeger had je de telefoon en die deed het altijd! Daardoor had je op verjaardagen nog leuke gesprekken, nu gaat het alleen maar over de slechte service van bedrijven waar mensen in de rij staan om spullen te kopen en er vervolgens op internet over te klagen.
Tsja ,..Ik als semi-dakloze, heb dat probleem niet..Ik haal mijn post, Facebook en Twitter en E-mail koans op op (..) de parkeerplaats net buiten de OBA in Duivendrecht, gratis en zorgeloos, met de geur van gebakken lekkerbek ( moet je van houden geef ik toe..) uit het winkeltjescentrum..Maar ik heb met je te doen Connie..