Wat houd ik van de herfst.
Het groene veld aan de overkant bezaaid met lichtgele en zachtrode vlekken.
Glanzend bruine kastanjes lichten op. Het vertrouwde park wordt een magisch landschap wanneer de regen op de bladeren tikt, fluistert, ruist en druppelt.
De sloot verandert in een Monet als regendruppels cirkels toveren en zilveren bellen in het water laten vallen. Riet buigt mee voorover, mee met de wind en de regen tot ze met haar tere toppen het water raakt. Een brug vormend voor de druppels.
En ik loop en kijk. Intiem met alle dingen.
Mooi, poëzie met veel gevoel!
Naar mijn gevoel van een hoog gehalte!