Grumpy.Old.Woman.

‘Ceetje!’ roept lief. ‘Er is een leuk programma voor je op tv’. Isa en ik staan net op haar kamer moves te oefenen uit de nieuwste Justin Timberlake clip. ‘Wat dan?’ roep ik terug. ‘Grumpy old women!’ ‘Ja, en bedankt!’ snauw ik naar beneden. ‘Zie je wel…’ antwoordt lief. Toch kijken en ja hoor een en al herkenning. G.o.w. is en nieuw programma van Net 5, de meisjeszender. Bekende NL dames van 40 + vertellen over gevechten met zwaartekracht, stemmingswisselingen, vermoeidheid, chagrijn, rimpels, raar haar, bloed, zweet en tranen. En leuk of niet, ik val HELEMAAL in die doelgroep. Tijdje terug schrok ik me in een pashokje waar ik in neonlicht een bikini – erger is er niet voor een g.o.w. – stond te passen helemaal te pletter omdat er ineens een oude vrouw bij me in het hokje stond. Was ik zelf, onverwacht op de rug weerkaatst in een van de vele spiegels. Au.

Overgang, constateerde de huisarts een paar maanden geleden na het aanhoren van mijn waslijstje damesklachten. Je kunt misschien iets plantaardigs gaan gebruiken….Niks plantaardig, zei ik, ik wil the real thing, echte hormonen. Die kom ik nu tekort, gewoon weer aanvullen lijkt me. En met een receptje voor een half jaar op zak ging ik naar huis.

Ik geloof al heel lang niet meer in het sprookje dat mensen rationele wezens zijn. Mensen zijn vooral chemische fabriekjes en worden geregeerd door hormonen, psychologisch oud zeer en een flintertje verstand. Ook mannen. Laatst hoorde ik op de radio een interview met arts Ivan Wolffers. Hij heeft prostaatkanker en na de operatie moest hij medicijnen slikken om de testosteron aanmaak lam te leggen. Testosteron versnelt de kanker namelijk. Na een aantal weken merkte hij dat hij begon te veranderen in een meisje. Een jammerend, emo, zwak, labiel meisje. Er was niets meer te bekennen van de man, de veroveraar, de intellectueel, de minnaar. Dan maar kanker, dacht hij, en is gestopt met de medicijnen.

De hormonen die ik slik vergroten het risico op borstkanker als ik ze langer dan een half jaar slik. Binnenkort moet ik kiezen. Ga ik labiel, jankerig en zweterig 2007 in of blijf ik wie ik ben en neem ik het risico? Dat laatste dan maar.

Dit bericht is geplaatst in Leven. Bookmark de permalink.

0 Reacties op Grumpy.Old.Woman.

  1. René schreef:

    Je zal het niet geloven, maar ik vertel het je toch maar.
    Ik kijk al enige jaren naar Grumpy old women en Grumpy old man bij de bedenkers van dit programma, de BBC.

    Toen wij samen nog wel eens, vanwege onze goede bedoelingen, in hetzelfde huis verkeerden op het stadhuisplein heb ik een lijstje gemaakt wie ik in een Nederlandse versie, de Almeerse versie, zou laten opdraven als ik de kans kreeg bij de lokale omroep.

    Hoe lullig je het nu misschien ook zal vinden, maar jij stond daar ook bij.

    Door de politieke ontwikkelingen ben ik het lijst kwijtgeraakt, maar ik hoop dat je mij op mijn woord gelooft, want het is niet zomaar een ontboezeming.

    Dag,
    René

  2. Connie Franssen schreef:

    Ja, en bedankt! Fijn dat je bij het samenstellen van de ouwe zeikerds lijst aan me dacht… :-)
    Ben errug benieuwd wie er nog meer opstonden. Mag je me ook mailen, ik beloof dat ik het niet zal publiceren. En als het je ooit lukt met de almeerse versie, mag je me bellen. Zal me dan op z’n grumpiest gaan gedragen…

  3. Pingback: » Blog Archive »

  4. Simone schreef:

    Hoi Connie;

    Het gaat vanzelf weer over. Het is niet zo dat je de rest van je leven in de meno-pauze zit, je lichaam moet a.h.w. zich aanpassen en de omslag verwerken en heeft hier een bepaalde tijd voor nodig. Hormonen zijn alleen maar uitstel en geen genezing van dit feit. Een heel volledig boek erover is “The silent passage” van Gail Sheehy. Heb ik ooit gelezen toen mijn moeder er last van kreeg.
    Trouwens in Japan komt het (haast) niet voor en waarschijnlijk heeft dat met het eten te maken.

    Lieve groet (en sterkte);

    Simone

  5. Connie Franssen schreef:

    Ja, alles gaat over maar ik ben er nu! dat eten ben ik ook ingetrapt. japanse dametjes eten iets met fyto huppeldepup. Maandenlang geslikt voor veel geld: helpt niks. Hormonen helpen wel!

  6. Simone schreef:

    Ik heb begrepen dat de verwachting t.a.v. de werkzaamheid van het Japanse eten ligt in een soort oestrogene werking van soja-producten en het ontbreken van zuivel c.q. een zeer zuivelarm dieet.
    Maar goed zo lang ik er zelf geen last van heb heb ik mooi praten…

  7. Connie Franssen schreef:

    Ben dol op volle yoghurt, chocomel, creme fraiche door de stamppot en oude boerenkaas. Zuivelarm zit er voor deze hollandse meid niet in.

  8. jan schreef:

    Ivan Wolffers heeft inmiddels een boek geschreven over zijn ervaring met de medicatie tegen prostaatkanker. Een aangrijpende getuigenis waarin vele patiënten die hormonale behandeling ondergaan wat aan kunnen hebben. Een absolte aanrader.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *