Geluk en A4

“Ik las dat uit onderzoek blijkt dat mensen geluksgevoel vaak pas achteraf ervaren,” zegt lief. We zitten bij Bakboord voor het raam. Eerste rang voor de indrukwekkende onweersbui die over het Gooimeer richting Haven kolkt. “Hoe kan dat nou?” vraag ik. “Geluk is zo’n intens gevoel, dat ervaar je toch op het moment zelf, dat is nou net de essentie van geluk. Toch?” “Nou,” zegt lief. “Ik merk dat ik me vaak ook pas achteraf realiseer dat ik gelukkig was, geluk vraagt ook om scherp zijn, in staat zijn geluksgevoel te herkennen.” “Vind ik niet, geluk overvalt je. Het is onmiskenbaar. Ik heb het vaak op de fiets, vraag me niet waarom. Fietsen, muziek op m’n hoofd en dan word ik overvallen. Door geluk.” Buiten klettert de regen keihard op het water. Een fuut vaart onverstoorbaar door. Ik staar naar het vuurtorentje. Op het moment dat je niets verwacht, niets vraagt kan alles ineens anders zijn. Positief of negatief.

“Weet je waar ik van de week nou gelukkig van werd?” vraagt lief. Hij pakt een servet en begint te vouwen. “Kijk. Ik ontdekte dat als je de kortste zijde van een A4 langs de lange zijde omvouwt, de vouwlijn de diagonaal vormt van een vierkant waarvan de zijden even groot zijn als de zijden van het A4. Die diagonale vouw is dus even lang als de langste zijde van het A4. Kortom: je kunt een A4 altijd doormidden vouwen en het blijft altijd dezelfde vorm houden. Dat heb ik ontdekt en daar word ik dus gelukkig van.” Ik kijk naar lief, neem maar ’s een slok en kijk weer naar buiten waar de regen gestopt is en de wolken nu allemaal geinige vormen aannemen.

Later in de auto zie ik een restje zon knalrood aan het grijs boven het Weerwater hangen. Aan de andere kant een dikke nevel tussen de bomen. Alexandra van Marken zingt: ‘Alleen bij ons daar gaat het anders toe. Ons bed steunt en kraakt maar zal ons blijven dragen…’ Lief aait over mijn billen als ik even later de voordeur opendoe. Over geluk gesproken.