Iedere laatste dinsdag van de maand is er in het zencentrum een theeceremonie. Nou ja, ceremonietje. We drinken, in stilte en op ons kussentje, thee die ons geserveerd wordt. Doodgewone thee uit een pakje. Degene die serveert buigt en tilt daarbij het dienblad tot boven zijn hoofd alsof hij zeggen wil: ‘man, deze thee is zo lekker, het gaat m’n verstand te boven.’ Dan buig je terug, pakt met twee (!) handen een glas thee, zet de thee voor je neer, buigt als dank, waarna degene die serveert weer terugbuigt en naar de volgende gaat.
Een daarna begint het. Het drinken van de lekkerste thee van de maand. Misschien komt het door het buigen, de stilte, de schemering in de zendo. Het draagt allemaal bij. Maar het komt vooral door de aandacht. Er is geen afleiding, geen ruis. Het voelen van de warmte van het glas, de lichte smaak van de thee en hoe die de binnenkant van mijn mond verwarmt.
Genieten is simpel, het enige dat ervoor nodig is, is een beetje aandacht.
(P.s: waar man staat, mag ook vrouw gelezen worden…)