Categorie archief: Kunst
Spiraal
Aarzelend sta ik aan het begin van de spiraal: een pad gemarkeerd met kerstgroen en kaarsjes. In mijn hand twee briefjes: dat wat ik achterlaat in 2022 en dat wat ik me voorneem voor 2023. Het lopen van het spiraal … Lees verder
Tussen hemel en aarde
Het is zondagochtend, een uur of half tien. Ik zit in de auto, radio 4 staat aan. Tussen hemel en aarde heet het programma. Een betere naam voor een zondagochtend kun je niet verzinnen, bedenk ik, terwijl ik naar het … Lees verder
Jaaaa!!!
Het gaat dus gewoon gebeuren. Ik mag! Ik ga Dance for Health docent worden. In januari start de opleiding en in februari kan ik aan de slag. Mijn brood verdienen met schrijven en dansen en dan ook nog ’s op … Lees verder
Alive & kickin’
Jaren geleden zag ik een documentaire over de Amerikaanse danspionier Anna Halprin: Breath made visible. Ten tijde van de docu was Halprin 86 en te oordelen naar haar website, is ze nog steeds alive & kickin’. Dat is wat dans … Lees verder
Je binnenste bloot schrijven
Schrijven. Ongecensureerd. Rauw. Eerlijk. De moed die ervoor nodig is. De moed om jezelf te leren kennen, alle aangename en onaangename plekjes in je geest te onderzoeken. En dan ruimte te maken voor dat wat je beweegt. We zitten in … Lees verder
Liefde
Marina Abramovic en Ulay kregen in de 70’s een heftige liefdesrelatie waaruit veel kunst onstond. Toen de relatie op z’n einde liep, besloten ze over de Chinese Muur naar elkaar toe te lopen, ieder van een andere kant. In het … Lees verder
Aanraking
Ik reis wat af op mijn meditatiekussentje. Naar een ver verleden bijvoorbeeld. Naar gevoelens van toen. Vanochtend zat ik op mijn kussentje en danste. Werkend aan een voorstelling was er altijd dat moment. Hét moment. Het punt waar geworstel overgaat … Lees verder
Canto Ostinato
Gisteren met Maria naar het nieuwe Nieuwe de la Mar. Naar Canto Ostinato, een jaren ’70 compositie van Simeon ten Holt. Het nieuwe Nieuwe is prachtig geworden! Een theater zoals een theater bedoeld is, met veel rood, veel warme foyers … Lees verder
Moed
Gisteren wintergast Antony gezien? Al heel lang een van mijn helden. Volkomen authentiek en trouw aan zichzelf. Zich nooit verstoppend. Noch man, noch vrouw. Antony. Geeft de burger moed. Luister en huiver.
Stilte
Poëzie arriveerde om mij te zoeken. Ik weet niet, ik weet niet waar ze vandaan kwam, uit winter of rivier, ik weet niet hoe of wanneer, nee er waren geen stemmen, er waren geen woorden, of stilte. – Pablo Neruda