Maandag was ik even wat drinken met een goede vriend. “Lees je mijn blog wel eens?” vraag ik. “Mwoah, soms….” Au. Dat komt aan. Terwijl we verder babbelen, kijk ik even in mezelf. Waarom komt het aan als iemand mijn blog niet interessant vindt? Moet ik zo nodig goedkeuring van iedereen? Ja, beetje wel, ja. Vooral van mensen waar ik van houd. Maar meer nog: ieder lettertje komt uit mijn hart. Dit ben ik. Ik ben wat ik schrijf en ik schrijf wat ik ben. Als iemand de blog matig vindt, vindt hij mij matig.
Ondertussen is gisteren een nieuw blogrecord gesneuveld: 111 views! En dat is gaaf en eng tegelijk. Gaaf omdat ik schrijf om gelezen te worden, eng omdat ik me door de opmerking van P. realiseer hoe kwetsbaar het me maakt. En toch. Dit is het. Hoe zeg je dat in goed Nederlands? Up close and personal…
“Als iemand de blog matig vindt dan vindt hij mij matig”. Dat is zooo kort door de bocht. Dat heeft tie niet letterlijk gezegd. Matige C.-Interpretatie….Hij kan ook leesblind zijn, workaholic, vergeten je blog te lezen en probeert dat chique niet te vertellen. Jou leuker vinden om te zien dan te lezen. Kortom besteed die -invullen voor de ander energie -voor je stukjes want ik mis ze als je een dagje overslaat en 110 andere volgens mij ook of doe ik nu hetzelfde:-)
Precies, elke dag graag. Ik ben die 111e (of 110e?) en je staat nu bij mijn favorieten, matige C! x