Appels en peren

Ik hou niet van voetbal. Alhoewel, als het heel spannend wordt – Nederland / Duitsland ofzo – neem ik oranje tompoezen mee uit de supermarkt, teken een vlaggetje op mijn wangen en doe net of ik weet wat buitenspel is. Maar door de bank genomen vind ik voetbal stom. En het kost geld. Gemeenschapsgeld. Nieuwe stadions, dure spelers die stuk voor stuk miljonair zijn, de politiemacht, de schade in de stad, de begeleiding van treinen en bussen vol supporters, en de schade in die treinen en bussen. Gemeenschapsgeld.

Ik zou het niet in mijn hoofd halen voor te stellen dat er geen cent meer naar voetbal mag. Er houden nu eenmaal veel mensen van voetbal.

Ik houd van dans. En van theater. Van muziek en van lezen. Dat kost geld. Gemeenschapsgeld. Als ik naar het Muziektheater ga, betaal ik pakweg 50 euro voor mijn stoel en de staat ook. Voor dat geld speelt er een orkest van 50 m/v en danst er een gezelschap van 80 m/v. Er is geen politie, geen schade in stad, trein of bus. Een aantal van de mensen die in de zaal zitten, zitten ook in de hoogste belastingsschaal.

Als er geen subsidie meer naar cultuur gaat, dan ook geen cent meer voor sport. Eerlijk oversteken. Of normaal doen natuurlijk, dat is ook een optie. De een houdt van appels, de ander van peren. Deal with it.