Vakantie. En geen zin. Veel te ambivalent. Moeilijk loslaten. Broertje blijft hier. Die gaat nooit meer op vakantie. Schuldgevoel dus. En bezorgd. Jaja. Ik weet het. Het maakt hem niet beter als ik blijf. Ik ben binnen een dag terug als er iets is. En ik hoef niet alles en iedereen te redden. En ik ben zeker niet onmisbaar. Maar toch.
Ga veel mediteren komende weken. Als de zon ondergaat, zoek ik een plekje aan het strand. Daar waar ik de golven zacht en lauw uitlopen op het strand. Het is het enige waar ik naar verlang. Niet naar lekker eten. Niet naar terrassen. Niet naar musea.
Een leeg hoofd. Dat is alles wat ik wil. Kijken naar de zon die ondergaat, de maan die opkomt. Verbonden zijn.
Dan wens ik je toch maar een fijne vakantie en een lekker leeg hoofd(wel weer iets in laten komen hoor, want een altijd leeghoofd is er Almeers, sprak deze ex-Almeerder).
Dag Connie