“Luister!” lees ik voor. “The best support for regular and consistent meditation practice is that we enjoy doing it.” “Ahum,” zegt kamergenoot B. “Nou, dat is nu duidelijk even niet het geval. Ik zit er doorheen.”
Het is tien uur ’s avonds. Dag twee van de Zenretreat. En we zitten er letterlijk doorheen. En als B. erdoorheen zit, dan wil dat wat zeggen want zij is vijfentwintig en geeft yoga en is dus jong en lenig. We hebben die dag in totaal zo’n zes uur ‘gezeten’. Alles doet zeer en we vragen ons ernstig af waar we in godsnaam mee bezig zijn. Drie dagen in stilte – behalve als we elkaar op de kamer of badkamer tegenkomen, dan kwekken we wat af. Geen internet of telefoon – nou ja, een heeeeel klein beetje dan. En als die uitlaatklep naar de wereld even dicht gaat, gaat het flink malen in je kop. Dan kom je dingen tegen waarvan je dacht dat ze allang vertrokken waren.
Doodmoe rollen we onze bedjes in om de volgende ochtend om zes uur weer braaf richting zendo te lopen. Waarna een geweldige dag volgt. Zitten zoals zitten bedoeld is. Stevig, als op een troon. In staat de gedachtenstroom soort van te ordenen en van een afstandje te bekijken. Emoties op te laten komen en weer weg te laten ebben. Inzichten te krijgen die zich moeiteloos in hart en geest settelen en daar ruimte maken. ’s Middags delen we. Recht vanuit het hart.
B. en ik houden elkaar stevig vast als we afscheid nemen. “Tot de volgende keer.” Ik neem afscheid van de anderen. Voor even. Want sore ass of niet: we enjoyed it!
Tja dan heb je toch niet de ultieme retreat gedaan want daarbij mag je zelfs niet met je kamergenoot praten. Gewoon drie dagen mond dicht en je hoofd legen.
@ Rene. De ultieme retreat is de reatreat waar je inzicht krijgt…Was twee weken op Ameland in januari met 300 mensen, werd wat afgekletst: super retreat. meditatie gaat nl niet over hoofd leegmaken..
Even over de titel..In Amerika mag je als je maar betaald, een soort persoonlijke kryptiese nummerplaat bedenken en dus had Genpo Roshi er een laten maken met alleen “sit ! “erop.. Na een tijdje vroegen zijn maten in de Gym, “Are U a dog trainer..?”
Haha. Net zoals als Pema Chodron die het altid heeft over ‘stay’….
Hoi lieve Connie,
Wat leuk dat jij een weblog( sorry..heet dat ook zo..)hebt. Ik hoorde het vrijdagochtend van Kees toen we bij Stefan in de zendo waren. Wij hadden samen wel lol dat jij schijft dat ik 25 ben..haha..Heel erg bedankt voor het mooie compliment maar ik ben toch wel een paar jaartjes ouder( bijna 38). Ik vond het een heel bijzonder week eind,erg intensief maar zeer waardevol. De oefening met de cirkel zeer emotioneel. Wat voelde ik mijzelf een met iedereen en alles. Pijn verlies en vreugde..alles tegelijk. Ik begreep van Stefan dat jij ook in Breda komt in juni! Ik ook! Ik had ook echt het gevoel dat wij elkaar beslist weer zouden tegen komen.Heel veel lieve groeten,
Bouke