….zegt lief. We staan midden in het Speulderbos, hopeloos verdwaald, en kijken naar een onaantrekkelijk watertje dat van onschatbare ecologische waarde schijnt te zijn, te oordelen naar het bordje ernaast ‘kwetsbaar gebied’. En toen maakte lief die opmerking die bleef haken in mijn hartje.
Kwetsbaar gebied. Vandaag wel in ieder geval. Met mijn nichtjes, ouders en broer naar Westgaarde. Plekje voor broertje uitzoeken. We worden door een mevrouw in uniform – hallo, Sjakkelien, aangenaam – ontvangen in een ruimte die volstaat met na-de-dood-snuisterijen. Sieraden, fotolijsten met naast de foto een knus doorkijkje naar de as van je dierbare, urnen. We zitten een beetje suf voor ons uit te kijken terwijl Sjakkelien vertelt over de mogelijkheden. Even later lopen we achter haar aan, langs de vrije plekjes. ‘Hoe staat de zon?’ vraagt broer, ‘Een zonnig plekje is wel prettig.’ Geen zon. Geen straaltje te bekennen. Het grijst en druilt toepasselijk en geheel in overeenstemming met de binnenkant.
Op een hoek is een urnengraf helemaal afgezet met een wit, houten tuinhek. Daarbinnen is het gezellig. Lantaarntjes, hangplanten, foto’s en knuffels. Een plexiglas plaat met een tekst en een afbeelding van de Westertoren. We lezen: ‘Je had graag in de Jordaan willen wonen. Daar ben je nooit gekomen. Omdat we zoveel van je houden, hierbij iets dat je kan bekoren. We schenken je de Westertoren.’ Alleen de roze vitrage ontbreekt. We besluiten broertje gezellig op een zonnig plekje bij de Westertoren in de buurt te plaatsen.
Naar de overkant, de steenhouwerij. We wanen ons in Disneyland. Beelden van Donald Duck, Obelix, dolfijnen, harten. Alles in glanzend gepolijste steen. Gelukkig ligt er ergens ook nog een map met veel natuurlijker stenen. We kiezen voor een ongepolijst zacht grijsblauw steen.
Over een paar weken gaan we broertje bijzetten. Daar verheug ik me oprecht op. Een eigen graf, een plek onder de zon. Dan ga ik flink in de weer met lantaarntjes en bloemetjes en maak het gezellig terwijl ik met hem klets. Thermos koffie mee. En als het voorjaar wordt, laptopje.
Het kwetsbare gebied iets minder kwetsbaar maken.