Ineens zag ik het mijn hand opschrijven: zeebioloog.
Ik deed een introductie avond voor The Artist’s Way , een training die ik vanaf september ga volgen bij wijze van investering in mijn toekomst als Groot Schrijver. Of Zeebioloog. Want dat is wat ik ineens opschreef toen we de oefening deden ‘schrijf welke levens je wilt als je nog vijf levens zou hebben.’
It makes sense, zeebioloog willen worden. Want waar het natuurlijk over gaat is het gevoel een beetje rond te floaten. Om me heen is alles blauw en turquoise, af en toe sliert een stroom zilveren luchtbelletjes naar boven. Er is verrassing overal. Honderd kleine visjes schieten langs me heen. Een trage schildpad zweeft onverstoorbaar door de ruimte. Een anemoonarmpje zoekt tastend langs een rots. Er is kleur. En ongewone vormen.
Alles is zacht. Gewichtloos. Los. Vrij. Ik ben in een andere wereld.
En dat is natuurlijk waar het om gaat. Die andere wereld. Mijn wereld. Zoals ik die had toen ik danste, nu ik schrijf, het is mijn verlangen naar het houten huisje en mijn verlangen naar een leven als zeebioloog. En daaronder ligt natuurlijk iets anders. Het waarom van dat verlangen.
Maar first things first. Snorkel kopen voor trip naar Australie en even langs Artis voor een Artist’s date…
Natura Artis Magistra