Er waart een nieuw woord rond in Nederland. Een eng woord. Een onheilspellend woord. Het lelijkste woord sinds jaren.
Vleesverlater.
Brrrr. Harry Potter en de Vage Vleesverlaters. Harry stond doodstil. Een dodelijke kou beving hem. Hij kon nog net zijn toverstok onder zijn cape vandaan trekken. ‘Lumos’ fluisterde hij. En daar, in het hoekje van de vochtige kelder, zag hij hem. De vleesverlater. Een groenig licht hing om hem heen, het vlees al half van de botten gesmolten. ‘Crucio!’ gilde Harry. Maar de vleesverlater gaf geen krimp.
Ik ben ook een vleesverlater! Van de week ging ik eten bij Fifteen. Leuke tent, als je er niet gaat eten tenminste. Ik had het verlatersmenu. Eerst een onbestemde gele plas – dat het onbestemd was, was mijn eigen schuld…te ijdel om mijn leesbril op te zetten – maar iets met rijst en kaas vermoed ik. Toen een verzameling, tsja, ik weet niet. Ik zag een appel, gestoomd ofzo. En op die appel stond een vrolijk hoedje: het kapje van een courgette. Ik pakte het ding op. “Ha, een courgappel!” grapte Jeroen die met veel belangstelling het verlatersbord bekeek. En er lag nog iets op, iets kronkeligs, dat te hard bleek om te eten.
Wij vleesverlaters hebben het niet gemakkelijk als we lekker buitenshuis willen eten. En nu ook nog dat woord. Vleesverlater. Ergens in Nederland is dat bedacht. Hoe gaat zo iets?
Communicatiebureau Multilul heeft een opdracht gekregen. Er bestaat een commercieel nog onontgonnen groep die hoognodig in de markt gezet moet worden. Het is vrijdagavond. De creative director en zijn staff zitten rond de tafel (een ontwerp van Piet Hein Eek) . De deadline nadert, de wekelijkse borrel bij ELF dreigt niet door te gaan als er NU niet iets verzonnen wordt. Lidewij – zeg maar Li – heeft een brainwave. Ze kijkt rond, trekt de splinters uit haar Calvin Klein panty en zegt ‘vleesverlaters’. De creatieve director kijkt haar over het randje van zijn Armani aan en zegt: ‘Great. Akkoord’. Een nieuwe groep consumers is in de markt gezet. En het lelijkste woord sinds jaren is geboren.
Ik zit er maar mee. Als vleesverlater. En tot overmaat van ramp sinds vandaag ook nog ingehuurd als communicatiemevrouw. Communicatie adviseur. Ook al zo’n angstaanjagend, leeg woord. Freelance, dat dan weer wel. Maar toch. Ik ben een communicatieve vleesverlater. Brrrr.
Is een Communicatie adviseur hetzelfde als een Praatjesmaker?
Vrijwel altijd…:-)
Vleesverlater vind ik een lelijk woord en wat beladen met een stiekum oordeel. Zelf heb ik (stil grijnzend) de associatie met een prostituee die met pensioen gaat.