Alive & kickin’

Jaren geleden zag ik een documentaire over de Amerikaanse danspionier Anna Halprin: Breath made visible. Ten tijde van de docu was Halprin 86 en te oordelen naar haar website, is ze nog steeds alive & kickin’. Dat is wat dans met je doet, denk ik dan. In die docu zien we haar o.a. een dansworkshop geven aan mensen die slecht kunnen bewegen omdat ze oud en ziek zijn. Zittend op een stoel zie je mensen in beweging komen – in alle opzichten. Ogen gaan stralen, gezichten gaan open, herinneringen aan het lijf dat ooit soepel en vrij bewoog, maken dat er zacht maar zeker grenzen opgezocht worden en dansers geboren. Wow, dacht ik, dat lijkt me prachtig om te doen. Ooit.

In Nederland was destijds niets, ik worstelde met een heftige blessure die steeds heftiger werd waardoor bewegen, laat staan dansen, steeds moeilijker werd. Kortom: het leven ging haar goddelijke gang en The Write Way werd de manier om mensen in beweging te zetten. Gewoon, zittend aan tafel in een Almeerse keuken, gingen ogen stralen, gezichten open en zag ik mensen schrijvers worden.

Gelukkig wortelen sommige geplante zaadjes zich diep in je hart om dan ineens onverwacht tot bloei te komen. Dat gebeurde een paar weken terug toen ik deze docu over het werk van Dance for Health zag: Met alles wat er is. Ik zag mensen die slecht kunnen bewegen dansers worden. Met stralende ogen en open gezichten. Even googelen leerde dat er in januari een opleiding tot Dance for Health docent start en ik voldeed op het oog aan alle eisen. Mijn lijf doet het ook weer na een pittige operatie en revalidatie en popelde om weer ’s aan de slag te gaan. Ik stuurde mijn motivatie en CV en verwachtte een afwijzing wegens te oud. Maar nee, ik werd uitgenodigd voor een auditie/selectiedag. Die was gisteren. Een hele dag dansen en opdrachten doen. Compleet thuis. Thuis in de dansstudio, thuis in mijn lijf dat zich als vanzelf gedroeg als danseres – alsof er geen sprake was van jaren niets kunnen doen.

Oké, vandaag is het een beetje kreupelen maar dan heb ik ook wat: de kans om met mijn twee grote liefdes, schrijven en dans, anderen in beweging te zetten. Of ik daadwerkelijk toegelaten word, hoor ik volgende week maar het zaadje is volledig opgebloeid en de dingen gebeuren nooit voor niets. Ondertussen zweef ik een stukje boven de grond van inspiratie, ideeën en zin. Met stevige spierpijn, dat wel, maar met mijn hartje alive & kickin’!

Dit bericht is geplaatst in Groei, Inspiratie, Kunst, Leven, Liefde, Schrijftraining met de tags , . Bookmark de permalink.

5 Reacties op Alive & kickin’

  1. Astrid schreef:

    Wow Fransky, wat een blij en ontroerend blogje, waarin zoveel van jou doorklinkt en samenkomt!
    Dat is vast niet te mooi om waar te zijn, dat is zó mooi dat het wel waar moét zijn. In gedachte duim ik voor je…keep us posted!

  2. Asjen van Dijk schreef:

    Connie
    Ik wist niets van je eerste passie, fantastisch dat zich dit aandient, hoop dat het een mooi vervolg krijgt. Met veel gevoel geschreven, leef met je mee.

  3. Roelfien schreef:

    Wat goed! Dat had je vier geleden toch niet kunnen denken. Wat mooi dat dit op je weg komt. Ik duim dat je toegelaten wordt. Lieve groet Roelfien

Laat een reactie achter bij Connie Franssen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *