Het is bijna twee jaar geleden sinds De Diagnose (voor de liefhebbers: sereus endometriumcarcinoom, stage 1B, graad 3). Het voelt als gisteren. Met dank aan de bestralingen. The gift that keeps on giving zoals een radioloog me eens zei.
Kanker is een metgezel geworden. Soms een stuk verderop, soms vlakbij. Nu is het weer even vlakbij want vorige week was de driemaandelijkse check. Gezellig bijkletsen met de arts en de oncologie verpleegkundige.’Kankertechnisch is alles oké,’ zei dokter M. na de echo, ‘maar misschien moet je toch eens langs de Poli Late Bestralingsschade voor die darmen.’
ELEGANT heet die poli. Interessante naam wel. Ik voel me niet bepaald elegant met die rommelige darmen. Een van de elegante opties is hyperbare zuurstoftherapie waarbij je twee uur per dag in een wannabe duikboot zit en extra zuurstof krijgt. Blijkbaar worden de stamcellen daar blij van die dan extra hun best gaan doen om schade te herstellen. Of zoiets. Vereist een stevige planning want dat moet zo’n zes weken lang. Misschien kan het in juli en augustus. Op vakantie in een duikboot van het UMC Amsterdam. Onverwachte reisjes hoor, met die metgezel.