Tsjilp, tsjilp, knor, knor

Ik Twitter and I love it. Zo, dat is eruit. Ik heb er nog een: ik Facebook and I love it. Uit de virtuele kast. Dat lucht op!

Niets leuker voor een eenzame freelancer – er zijn echt dagen van uitsluitend  ik & mijn Mac – dan de dag te beginnen met een rij ‘goedemorgen wereld’ berichtjes. En dat tsjilpt dan zo’n beetje de hele dag door. Nergens over. Of ergens over. Handige tips. Of niet zulke handige tips. Whatever. Het lijkt net of je midden in de wereld staat en voor iemand net terug uit het koude niemandsland is dat fijn. Vanochtend nog kreeg ik van Stephen Fry – Jaja! De Stephen Fry – (nou ja, ik niet alleen, al zijn followers) een handige tip over Hyperword. Follower, ook zo’n fijn woord trouwens. Ineens heb ik followers!

Af en toe wordt er nogal hysterisch getsjilpt. Over de varkensgriep, of, zoals ze in Europa zeggen – nou ja, in Brusselse EU kantoren – de Novel Flu. Van Brussel mogen we geen varkensgriep zeggen want de varkens kunnen er niets aan doen en krijgen er maar een slechte naam van. En Mexico flu mag ook niet want Mexicanen hebben het sowieso al moeilijk zonder dat ze griep krijgen en hadden al een slechte naam.

Na vorig blogje erg veel reacties gekregen in de trant van ‘hoera, je bent er weer’. Dat was fijn. Heb op blogje dus blijkbaar ook followers! Knor!

Dit bericht is geplaatst in Leven met de tags , , , , . Bookmark de permalink.

0 Reacties op Tsjilp, tsjilp, knor, knor

  1. René schreef:

    Ik Twitter ook, maar liever niet, het is een keus.

    Wat die hysterische reacties op de de griep betreft, dat komt natuurlijk vooral door de snelle vluchtige mediale middelen als Twitter en vergelijkbare diensten.

    De media pikt het op want dan hebben ze lekker wat te schrijven en zo kan het gebeuren dat iets heel simpels tot een epidimie wordt gebombardeerd terwijl het niets is. Ooit nog iets van Sars gehoord? Dat bedoel ik.

    Fijne dag met veel mensen om je heen want dan ben toch op je best.

  2. Willem schreef:

    Ik vind dat je gjappig schrijft C. daarom kijk ik af en toe in je hoekje….Persoonlijk vind ik Twitteren een beetje roepen in een virtuele woestijn..af en toe hoor je een soort echo, maar je blijft toch alleen. .Sommige vrienden op Facebook willen nog wel eens terug roepen, met een paar woordjes of een opgestoken duimpje, maar velen ken ik niet eens en snap niet waar ze het over hebben..Een paar pleegden zelfs Profile-suicide, zo teleurgesteld waren ze.. Maar ik roep dus ik besta, al gaat er wel wat tijd in zitten..

Laat een reactie achter bij Willem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *