‘Mij maak je niets wijs,’ zegt Isa zondagochtend terwijl ze op de rand van het bed komt zitten. ‘Je bent verdrietig omdat het voorbij is.’ Klopt. Zaterdag was de grote dag, de voorstelling. Sinds december iedere zondag naar de studio om de voorstelling te maken. Een groot succes, in alle opzichten. Emotioneel, ontroerend maar vooral samen. Die hele speciale energie die ons bindt en vorm krijgt als we samen op het toneel staan. En het afscheid zoveel bewuster en pijnlijker nu ik met de wijsheid achteraf veel beter weet hoe bijzonder het is om dit met een groep mensen te delen.
Ik kan er eigenlijk helemaal niet goed over schrijven, het zit te dicht onder m’n huid. Mijn lief, die me nooit heeft zien dansen, na de voorstelling met een enorme bos bloemen en zegt: ‘Het zijn de bloemen die ik je al die jaren had willen geven.’ De ontroering van Henny Kamerman, voor wie we dit deden. De ontmoetingen met oud-collega’s, vrienden, een lover. Zanger Stanley die me zegt dat hij zoveel geleerd heeft van naar me te kijken en me dan het mooiste compliment geeft dat een meisje van 50 zich kan wensen. Praten met Shirin die via New York en Portugal weer naast me zat alsof ze nooit is weggeweest. Een briefje van Jose dat ze zo blij is dat ik weer in haar leven ben. Twintig jaar die in een zucht verdwenen lijkt. Samen luidruchtig feest gevierd bij Global Dish op de Overtoom. Magische energie.
Zaterdagavond laat naar huis gereden met een protesterend lijf. Te veel energie, te weinig eten, te veel emo. Langs de A6 een Klein Duimpje spoor richting Almere omdat ik om de zoveel kilometer even moest kotsen van de heftigheid. Gisteren dag alleen. Breekbaar, veel tranen, nagenieten. En nu weer aan het werk. Vanmiddag op het stadhuis moet ik weer scherp zijn.
mooi!, wat is een leven zonder de emoties van de pieken van blijdschap en de dalen van het verdriet dat de blijdschap gisteren was…
was de voorstelling mooi?, als ik in nederland was geweest was ik zeker komen kijken.
Het was prachtig en we waren super! Dank je wel. Heb je al gehelicopterjumped?
Hoi Connie, wat een heerlijk verhaal. Wat ontzettend leuk voor je, dat moet geweldig zijn om mee te maken. Gefeliciteerd.
Gek eigenlijk, dat het verleden soms, ondanks je geluk in het heden, je hart zo kan verscheuren.
jahaa, allang, ik ben net al weer thuis uit warmer oorden… ik moet natuurlijk wel een beetje mijn suntan bijhouden, en de bleke achterblijvers overtreffen…
ben blij weer in nederland te zijn, wat fijn is het hier toch ook al wordt er veel geklaagd.
Geraakt door wat je schrijft. (zucht)Multitalented darling. Geweldig kunnen dansen en schrijven. Je bent mijn held.