Stof

“Stink ik naar poep?” “Nee, lieverd.” antwoord ik altijd, vaak niet helemaal naar waarheid. “Je broer is een buffel,” zegt David terwijl hij de buffel naar me toedraait. Ik kijk hem vragend aan. “Chinese astrologie. Buffel. Staat met vier poten stevig op de aarde. Is gehecht aan het aardse. Kan niet loslaten.” “Nou, dat klopt wel,” zeg ik. Broertje wordt zo langzamerhand een medisch wonder. Vel over been. Ik weet nu wat dat is. Geen spieren meer, geen stukje vlees of vet te bekennen. Niks zachts meer. Een geraamte met een velletje erover. Maar de geest van een buffel. Dat dan weer wel.

Het lichaam van mijn broertje. Nog maar kort geleden sterk, mooi, sexy, gespierd. Van hem. Privegebied. En nu? Publiek domein. Voor artsen, voor de thuiszorg, en voor mij. Ik ken ieder plekje. Drie, vier keer per dag komt de thuiszorg om hem te wassen en te verschonen. Dat kunnen ze heel goed alleen, maar het is ietsje comfortabeler voor broertje als we het samen doen.

Ieder aan een kant van het bed. We werken in slowmotion. We draaien zijn lijf o zo voorzichtig op zijn zij. Een been wordt zacht opgetild, en in de juiste positie gelegd. Het laken wordt voor de helft losgehaald, net als de onderlegger. Ik hou broertje vast terwijl David wast. Rug, billen of liever gezegd daar waar ooit zijn billen zaten. “Lekker,” zucht broertje. Schone onderlegger, schone luier onder hem doorschuiven. De vuile boel weghalen. Het lijf weer stukje voorzichtig de andere kant op draaien. Been voor been, arm voor arm. Andere kant nu. Een knipoog naar mijn nichtje die met de laptop op schoot zit te kijken. Hetzelfde ritueel. Dan schone laken en onderlegger onder hem doortrekken, luier vastmaken. Hem insmeren met bodylotion. Zacht op zijn rug draaien. Benen voorzichtig goed leggen. Zorgen dat hij recht ligt. Bed plat. Op de tel van drie tillen we hem op en schuiven we hem hoger. Hoofd steunen, kussen opschudden. Bed weer schuin. Handdoek dubbelvouwen, voeten optillen, handdoek eronder. Laken controleren op plooitjes die doorligplekken kunnen veroorzaken. Net zo lang samen aan het laken trekken tot het glad ligt. Kam door zijn haar. Deo, gezichtscreme. Klaar.

Een wasbeurt als dit duurt ongeveer een uur. Drie tot vier keer per dag.

Dit bericht is geplaatst in Broertje, Familie, kanker, Leven, Liefde met de tags , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *