Vanochtend m’n allereerste tai chi lesje gehad. Soort meditatie / martial arts achtige bewegingsgedoe dat alle Chinezen beoefenen bij wijze van rust in je kop, lang leven, revalidatie, lekker werken en weet ik veel. En ik doe dat nu ook. Want mijn sportschool is zo lief ons een kennismakingscursusje aan te bieden. Veel ademen en langzaam bewegen. Alles gaat om energie, oftewel: chi. En het werkte! Stuurde ik mijn adem naar mijn vingertoppen, gingen ze meteen tintelen. Maar dat kwam misschien ook wel vanwege die spannende meneer naast me stond…Groot, kaal, met oorbellen (!) en vol chinese tattoos (!!) maar hij heeft iets tsja iets …liefs. Grappige combi van sportschoollooks en spirituele uitstraling. Kom hem ook wel eens in de onbespoten winkel tegen. Voorlopig ga ik dus iedere woensdagochtend een uurtje asemen.
Volkomen relaxed en mellow en zweverig in een giga regenbui – omarm de natuur! verzet je niet! – naar huis gefietst, bijna onder de bus en toen aan de slag. Doei chi. Hallo stress. Maar nu wel ongeveer bijna klaar met boekje. Dat een boek wordt, we hebben veel te veel tekst maar het is allemaal zo waardevol! College moet het maar ’s heeeeel goed gaan lezen, weten ze meteen wat er schort in organisatie en stad en krijgen ze gratis en voor niets mooie adviezen van burgers en buitenlui.
En nu aan de kaasfondue, oftewel de chi – sefondue. Wat altijd gedoe is, want kaasfondue is BURGERLIJK en dus hebben wij geen gezellig kaasfonduestelletje met een brander met pannetje erop en bijpassende handige lange vorken. Nee, wij doen selfmade niet burgerlijk. Een braadslee met waxinelichtjes erin en een ovenrooster erop en daar gaat de pan op die dan natuurlijk heel snel aanbrandt. Alles beter dan naar de Blokker voor een fonduestelletje! Er zijn grenzen!
Fijne hemelvaart, die je trouwens helemaal zelf op touw kunt zetten als je gaat tai chi’en…say chi…