Pas een jaar. Al een jaar.

Nog een week en dan is het een jaar geleden dat mijn broertje stierf. Pas een jaar. Al een jaar. Went het al een beetje? Mwaoh. Er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet terugdenk aan onze gesprekken. Geen dag  voorbij zonder dat er een beeld voorbijkomt van die laatste dagen, van zijn sterven. De laatste weken wordt er dagelijks een extra scheutje rouw toegevoegd. Druppen elke ochtend tijdens het mediteren de tranen over mijn wangen. Denk ik terug aan de mensen met wie ik toen intens verbonden was maar nu geen actief deel meer uitmaken van mijn leven.

Door zijn dood is er een hoop omgedonderd. Ik heb een bepaalde onschuld verloren, het onschuldige vertrouwen dat het leven een soort logica heeft. Tegelijkertijd wordt het leven steeds puurder, steeds meer ontdaan van bullshit. Een tocht naar binnen in plaats van te proberen het leven naar mijn hand te zetten en doodongelukkig te worden omdat dat dus never nooit lukt. Pijn blijft, maar het lijden wordt een stuk minder. Dat scheelt een stuk.

En volgende week? Dan gaan we naar zijn grafje, steken de kaarsjes aan, verversen bloemen, praten een beetje tegen hem, aaien over zijn steen en gaan weer verder.

Dit bericht is geplaatst in Broertje, Familie, kanker, Leven, Liefde. Bookmark de permalink.

0 Reacties op Pas een jaar. Al een jaar.

  1. Kees ( den Brabo) schreef:

    Ik ben 10 augustus in gedachten bij jullie,steek wierook bij Boeddha aan, en brand een kaarsje.
    Misschien helpt het een beetje.

  2. willemx5 schreef:

    Mooi nieuw stukje, pijn blijft lijden word minder..Sterkte Connie, Namaste..

  3. Nancy schreef:

    Vandaag op het strand in Knokke vond ik samen met mijn dochter van 10 jaar een steen met ontzettend veel ‘gaatjes’. Ze vroeg me, ‘wat is dat voor een mooie steen mama?’. Ik zei haar, dat is een steen, die al heel lang in de zee ligt, en steeds over de zeebodem schuurt, tegen rotsen en anderen stenen aanbotst en daardoor komen er allemaal gaatjes in. Ik heb hem meegenomen, want ook ik vond hem prachtig! Eigenlijk zijn we allemaal een beetje als de steen.. de ene met wat meer ‘gaatjes’, de ander met wat minder.. maar allemaal even mooi! Ik moest vandaag aan je denken, zomaar.. Veel sterkte deze dagen!
    Liefs, Nancy (zen-weekend Waspik)

  4. C schreef:

    Hoi Connie,
    Van de week was het vier maanden geleden dat mijn moeder overleed na een kort,plots ziekbed. Ik weet ook niet of het “pas” of “al” vier maanden is; je normale ervaringskader van tijd past niet in dezen. Het lijkt soms vier jaar en soms 4 dagen. Hoe het ook zij, mijn ervaring is dat het slijt tot het een beetje “te doen” wordt. En daar doen we het mee …

  5. Ary Post schreef:

    Dag Connie,

    bedankt dat je dit wil delen. Hoe jong was je broertje eigenlijk? Of is het ‘tje’ alleen omdat hij jonger was dan jij?
    Is hij lang ziek geweest? Nou ja, alleen maar vragen eigenlijk.
    Zo´n jaar vliegt voorbij terwijl het soms als gisteren lijkt.

    Ary

    • Connie schreef:

      Hallo Ary,

      Hij was 47. In totaal is hij 5 jaar ziek geweest. Nadat zijn maag verwijderd is, in het begin van zijn ziekte, leek het goed te gaan. In januari 2008 was de kanker terug. Vanaf dat moment ben ik met hem meegegaan naar onderzoeken en afspraken met de oncoloog en ben ik er over gaan schrijven. In augustus 2008 is hij overleden. Maagkanker heeft slechte prognose maar toch…

Laat een reactie achter bij Nancy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *