Oeps: de toekomst

Soms hoor je iets waardoor je ineens aan de toekomst moet denken. Pensioenfondsen die nare dingen doen met ons geld bijvoorbeeld. “Ik ga meteen mijn lidmaatschap opzeggen!”, roep ik tegen lief. “Heb je niet,” zegt lief. “Wij allebei niet. Wij krijgen geen pensioen.” O ja, da’s waar. Wij zijn vrije vogels dus over een jaartje of 20 moeten we op straat slapen omdat we alles opmaken en nooit nooit nooit aan de toekomst denken.

Ik heb wel eens een boek gekocht dat ging over zakelijk doen omdat ik vond dat ik als volwassen vrouw toch ook al die grote mensen dingen moet snappen van beleggen en slimme dingen met hypotheken en de belasting legaal flessen. Maar het boeit me niet en ik heb er nog geen bladzij in gelezen. ‘Vrouwenzaken’ heet het en het is speciaal geschreven voor alpha meisjes zoals ik.

Op de een of andere manier gaat bij mij het licht uit boven als het over dat soort dingen gaat. En lief, meestal een hele knappe man die veel snapt – hij houdt van wiskunde! voor de lol!- mist wat dat betreft ook een gen. We kijken dan naar het journaal, naar die zo goed op de toekomst voorbereide jongen van de beleggersclub die zich druk maakt en vragen dan aan elkaar: ‘Snap jij het?’ ‘Nee, jij?’ ‘Nee. Wijntje?’.

Hedgefondsen bijvoorbeeld. Ik heb werkelijk geen idee wat het zijn. Behalve dat hedgefondsen agressief zijn. Ze springen uit de heg bovenop een bedrijf dat gewoon doet wat een bedrijf nou eenmaal doet en dan is het mis. Wat er dan precies mis is? Al sla je me dood.

Word ik ongelukkig als ik aan de toekomst denk? Nou nee. Maak ik me zorgen? Helemaal niet. Alleen over de hele nabije. Dat een dezer dagen de BTW aangifte en inkomstenbelasting en zo weer moeten. En uiteraard ben ik de DigiD code kwijt – hoe zou dat nou komen? – en zonder dat mag het niet. Maar ik wil helemaal geen DigiD code. Ik wil ook helemaal niets invullen eigenlijk.

En op de nipper – zoals elk jaar in juli of zo – zit ik vol schuldgevoel bij een zuchtende belastingconsulent omdat het weer zo’n puinzooi is. En dat ik dan – ook zoals elk jaar – beloof het volgend jaar echt netjes te gaan doen. Dat ik mapjes en doosjes en gekleurde stickertjes ga kopen. Wat ik ook doe want een van mijn lievelingswinkels is hoe heet het, die kantoorgigant aan de Veluwedreef waar alleen mensen met een speciaal pasje in mogen. Heerlijk! Daar rondlopen met een lege kar tussen allemaal andere echte ondernemers, haha, en zien hoe georganiseerd het leven kan zijn, pardon: worden. Dat ik dat allemaal kan gaan doen als er ooit een hedgefonds op mij loert. Of een belastinginspecteur.

En dan rij ik met een plastic tasje vol kantoorartikelbenodigdhedendingetjes naar huis, doe het achterste kastje in de werkkamer open en oeps: daar liggen de mapjes, doosjes en gekleurde stickertjes van vorig jaar. Ik ben gewoon niet in de wieg gelegd voor de toekomst denk ik. Leuker kan ik het niet maken. Makkelijker ook niet vrees ik….

Dit bericht is geplaatst in Leven met de tags . Bookmark de permalink.

0 Reacties op Oeps: de toekomst

  1. MCB schreef:

    Tja, de oplossing is volgens mij dat je dat waar je een hekel in hebt inkoopt. Mijn belastingadviseur heeft mijn pensioengat gedicht met een regeling die betaal ik elk jaar netjes een lijfrente….en ook het organiserenvan je papierzooi kun je inkopen komt er een mevrouw je helpen met orde in de chaos te brengen in kleurige mapjes etc. Het enige wat je daarna hoeft te doen is bijhouden en omdat het er dan zo netjes uitziet is het zelfs fun. Ik geloof dat je alleen je talent water moet geven. Denk groot:-)

  2. Connie Franssen schreef:

    O ja, een lijfrente of koopsompolis heb ik ook nog ergens….maar waar ook alweer? :-)

Laat een reactie achter bij MCB Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *