O, shit! vervolg…

“Er is overal echt voor kwaliteit gekozen, geweldig.” zegt Csaba als we door het stadshart lopen. Csaba is stedenbouwkundige in Rotterdam en ik ken hem via ErasmusPC.  Toen hij hoorde dat de Kunstlinie open zou zijn voor publiek vanmiddag, mailde hij meteen dat hij het graag wilde meemaken. Hij geniet zichtbaar van de stad en de moed om te kiezen voor hoge kwaliteit.

Voor de Kunstlinie staat een lange rij maar de halve rij bestaat uit bekenden dus het blijft knus. Ik ben heel benieuwd hoe ik het gebouw dit keer ga ervaren en gelukkig, gelukkig, gelukkig: het voelt veel beter. Ook al omdat het hele gebouw opengesteld is en we nu op plekken kunnen komen waar je anders niet komt. In de hal is een klein podium gebouwd waar CKV’ertjes hun kunsten vertonen, er lopen heel veel gewone Almeerders en door het hele gebouw heen is van alles te doen. Met Csaba verken ik de uithoeken voordat we naar de zaal gaan voor de speeches. Het restaurant is nog steeds onprettig, kantinesfeer maar dan wel een kantine met een geweldig uitzicht.

Na de speeches bel ik lief dat hij echt even moet komen en dwalen we samen door het gebouw. Lief snapt mijn aarzeling, als er weinig mensen zijn is het wel erg minimaal en ook het restaurant wordt afgekeurd maar verder is hij lyrisch. Vooral over het CKV deel, waar je normaalgesproken niet komt, zijn we enthousiast. Lichte ruimtes met een spectaculair uitzicht op het water. Binnenruimtes grenzen aan kleine patios waar kunst staat. Als daar niet allemaal Almeerse kunstenaartjes door ontstaan, weet ik het niet meer. Dat deel van het gebouw geeft me helemaal het gevoel dat ik zocht: ruimte zonder leeg te zijn. Alleen al daarom zou je CKV cursist worden. Maar ook de middenzaal en de kleine zaal zijn erg mooi. De kleine zaal ligt zo’n beetje in het water en een mooier decor is nauwelijks denkbaar.

Kortom, lieve lezer, het valt allemaal reuze mee als er maar genoeg leuke mensen rondlopen. Marco, je had dus gelijk….

Dit bericht is geplaatst in Almere. Bookmark de permalink.

0 Reacties op O, shit! vervolg…

  1. Peter van Schooten schreef:

    Maar dat worden dan wel allemaal Almeerse kunstenaartjes met smetvrees.

    Peter

  2. Peter van Schooten schreef:

    OK, het moet dan maar en het valt me zwaar dit op te schrijven. Ik ben een van de grootste fans van het nieuwe stadshart. De investering in mooie architectuur vind ik, ondanks wat haperingen, iets om trots op te zijn. Nog gekker, ik voel me door het stadshart zelfs een Almeerder. En wat had ik me verheugd op het nieuwe theater: een bruisend middelpunt van mijn culturele en sociale activiteiten. Mooie voorstellingen kijken, heerlijk napraten in het Waterfront café, op zondagmiddag met mijn vrienden biertjes drinken in een schitterend café aan het water, wie weet op een zomerdag op het terras. Ja, ik zou zelfs mijn Amsterdamse vrienden uitnodigen. Wij Almeerders zouden die arrogante provincialen (o jee, we zitten aan de verkeerde kant van de ringweg) een poepie laten ruiken. Heerlijk, heerlijk, heerlijk.

    Maar ach, wat een teleurstelling en ik was zóóóó graag enthousiast geweest. Hoe mooi het theater ook is en hoeveel architectonische rondleidingen er ook gegeven zullen worden: het interieur is van zo’n stuitende mensonvriendelijkheid dat je er opstandig van wordt. Nu vind ik dat voor het theater niet zo’n probleem. Ik denk dat als ik even doorbijt het zelfs mooi kan gaan vinden (als kunstliefhebber moet je ook eens doorbijten), wat betreft het Waterfrontcafé vind ik het een gemiste kans waarvan ik voornamelijk denk: sneu voor de exploitant, nee, echt erg is het voor de kinderen van het CKV! Hoe stel je je dat voor, een CKV? Indachtig Annie M.G. Schmidt (laten we daar dan ook maar weer eens mee dwepen) zou ik een soort spannend hol willen, met achterafkamertjes, waar je kunt schreeuwen, muziek maken, met verf morsen, op muren kliederen, kunstwerken aan het plafond hangen en dan nog wat limonade voor iedereen. Een plek waar je je eigen kinderwereld kunt scheppen, een plek waar kinderen leidend zijn. Maar nee, ook onze kinderen zuchten onder design en architectuurterreur. Na eerst de intimiderende ontvangsthal (met geüniformeerd en beveiligingspersoneel) genomen te hebben, worden ze in cleane ruimtes, overvallen door wit, te kijk gezet in glazen aquaria en onderworpen aan Japans minimalisme waar elke creatieve uiting waarschijnlijk gezien wordt als een verstoring van het briljante masterplan. En mijn zoon begrijpt best dat als je een pot verf omgooit je dat op moet ruimen, maar dat je heel voorzichtig je potlood moet slijpen, zonder te morsen, vond hij wel een beetje ver gaan. Mijn hemel, je zult toch net een beetje lekker aan het kliederen zijn.

    En dan is er nog een ruimte waar je als ouder geacht wordt te wachten als je kind bezig is. Nee heus, als werkgever van een gemiddelde kozijnenfabriek zou je de Arbodienst op je dak krijgen omdat er geen goede voorzieningen zijn voor je rustende personeel.

    OK, genoeg gemopperd, want nogmaals ik ben een fan van het stadshart en hoop van harte dat ik faliekant ongelijk heb, maar ach, ik snak naar wat truttigheid, iets lulligs, iets knus.

    Peter

  3. Connie Franssen schreef:

    Hè Peter. Probeer ik een beetje positief te zijn, kom jij weer met kritiek….Maar wel erg raak. De designpolitie maakt het wel erg bont als je als achtjarige op moet passen hoe je je potlood slijpt… En aan welk terras aan het water had u graag willen zitten dan? Frank en ik hebben inderdaad ook lopen zoeken naar dat geweldige terras aan het water dat toch hoort bij een WATERFRONT cafe….De designpolitie houdt ook niet van terrasjes, denk ik. Of zou er dit voorjaar nog een stalen terras met alu stoeltjes op poten gezet worden. Wie z’n billen dan brandt…Ach, volgende week gaan we onze teleurstelling wegdrinken met de uitstekende koffie in het Eftelingachtige decor van B&B !

  4. marco schreef:

    Beste Peter,
    Ik deel je drang naar truttigheid, ik deel ook je trots.
    Wat we denk ik in de gaten moeten houden is dat er ruimte moet zijn voor een scheve stoeptegel of neonverlichting die net even te hoerig oogt. Voor inzichten van gebruikers van de ruimte.
    Ik denk overigens dat ondernemers, inwoners en bezoekers met enige regelmaat de Commissies met de Fluwele Ogen en Gouden Inzichten gaan tarten. Dat gaat vanzelf gebeuren. Simpelweg omdat niets voor de eeuwigheid is en smaak – en zeker goede smaak – altijd een discussie blijft.

    De stadsklokken die Leefbaar met steun van andere partijen via een motie heeft geregeld voor Stad en Buiten zijn daar wellicht een eerste voorbeeld van. Een kunstenaar mag die klok maken met als enige voorwaarde dat de klok op tijd tikt…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *