Modder

Think you’re enlightened? Go spend a week with your parents!

– Ram Das

De feestdagen. Ze zit op de bank tegenover me, kruipt onder mijn huid en trekt het bloed onder mijn nagels vandaan. Demente oma, oftewel: mijn schoonmoeder. Het is dag twee van haar vijfdaagse bezoek en we zijn de hele dag met zijn tweeën omdat mijn man ervantussen is met zijn kunstclub. Fijn. Even naar buiten kan niet want ze loopt slecht, wil niet in een rolstoel en bovendien striemt de regen tegen de ramen. We zitten dus binnen, in onze huiskamer die almaar kleiner lijkt te worden. Zoals gewoonlijk is ze in opperste staat van verwarring. Ieder gesprek wordt na het uitspreken van de laatste zin onmiddellijk volledig gewist waarna ze hetzelfde gesprek opnieuw wil voeren. Het gespreksthema is al urenlang De Kerstboom. Voor de 63e keer in een half uur informeert ze naar de kerstboom: hoe groot hij is, hoe duur hij was, hoeveel ballen erin hangen en of we ieder jaar iets nieuws kopen. Mijn antwoorden varieer ik om het nog een beetje spannend te houden maar ik voel mijn geduld en compassie wegsijpelen en plaats maken voor iets dat toch wel erg lijkt op agressie.

Kanzeon

Verlichtingservaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, zoveel is weer duidelijk. Het geestelijk pad gebeurt precies daar: in de geest. Verder nergens. Misschien dat door regelmatig zitten die stille plek in jezelf wat toegankelijker wordt maar verder? Ik had me voorgenomen compassievol te zijn: mislukt. Ik had me voorgenomen geduldig te zijn: mislukt. Ik had me voorgenomen geen enkele poging te doen  om haar in het nu te sleuren: mislukt. “Ach,” zegt mijn leraar. “Je bent je ervan bewust en waarschijnlijk was het zonder je beoefening nog erger geweest.” Dat is dus iets dat ik nooit zal weten. Wat doet de beoefening en wie was ik geweest zonder dat? Een slechter mens?

Tijdens de sesshin die – boeddha zij dank! – volgt op het slopende bezoek, leg ik die vraag naast me neer. Ik vraag niet waarom ik beoefen. Ik beoefen. Niets bijzonders. Niets om naar te streven. Ik ploeter door de modder, maar dat is wel de plek waar de lotus bloeit. Dat dan weer wel.

 

Dit bericht is geplaatst in Zen. Bookmark de permalink.

0 Reacties op Modder

  1. Carol Limonard alias Pix schreef:

    Wow, wat oordeel jij streng over jezelf. (Heb ik zelf nooit last van. Echt niet.) Wat je je voorgenomen had: allemaal mislukt. En die leraar die zegt dat het zonder beoefening allemaal nog erger was geweest, daar schiet je ook niets mee op. Probeer de volgende keer dit eens. Beschouw het contact tussen jou en je schoonmoeder als tennissen. Jullie slaan de bal heen en weer, zonder dat het zin heeft, misschien alleen om de tijd door te komen. Telkens weer sla je diezelfde bal terug. 63 keer in een half uur dezelfde vraag verandert in een ontspannende balwisseling. Misschien wel een soort meditatie. Als je er genoeg van hebt: even scoren met een volley achter het net. Die korte balletjes haalt ze toch niet.Misschien verbaast schoonmama je nog met een subtiele passeerslag. Meer betekenis kan en hoeft het niet te hebben. Ik wou dat ik het zo kon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *