We zitten in de tuin en kijken oude foto’s. Sommige foto’s openen een onverwachte deur naar vroeger. De foto van Eva en lief in de laadbak van zo’n typisch Grieks vrachtwagentje. Ineens zit ik weer in die laadbak. Scheurend over bergwegen. Veel stof, mooie vergezichten en ravijnen. Genietend. Onze favoriete manier van OV in Griekenland.
Foto’s: Honderden. Koffie op het terras in het Vondelpark, onze vaste stek. Verhuizingen. Jonge gezichten, raar haar en nog vreemdere kleren. Het eerste huis samen, het tweede, het derde.
Achteraf haarscherp de kern van de kinderen zien. Eva, jaar of zes. Ze staat stoer op de voorplecht van een ferry. Voet op de reling, handen in de zij. Kijkend naar de blauwe zee en de bergen maar vooral naar wat daarachter ligt. Daar wil ze heen. Nog steeds.
Isabel op de ferry. Aan een tafel, voeten op een stoel. Muziek in haar oren, verdiept in een boek. Niet op of om kijkend. Wachtend om weer naar huis te kunnen, naar haar vrienden. Ze wil vooral bij haar vrienden zijn. Nog steeds.
Wat is het waardevol mensen om je heen te hebben die al zolang met je oplopen.
Mooi
Zorg goed voor ze, koester ze. Ze zijn onbetaalbaar.