Op straat niet op de lijnen stappen. Een kruisje slaan voor de wedstrijd. Tien rondjes rennen over het toneel voor het doek opgaat. Altijd eerst met je linkerbeen van de stoep af.
Magisch denken heet dat lief en onschuldig, maar de volwassen out of control variant heet dwangneurose. Ik heb ook zoiets: altijd eerst mijn rechterschoen aan. Wat er gebeurt als ik eerst links aantrek? Geen idee. Maar dat risico gaan we helemaal niet nemen, toch?
Zo herkenbaar…..
ooit in het systeem geslopen
achtergelaten
op een of andere manier 😉
Maar altijd bidden voor het slapengaan of even afkloppen heet dan opeens weer geloof of bijgeloof en dan is het niet meer neurotisch maar “normaal”. Een mens heeft gewoon houvast nodig.