“Schat, doen!” zegt kapper Frank terwijl hij me in de spiegel aankijkt. “Al mijn vriendinnen hebben wel iets laten doen. En oogleden? Meid, twee uur in de stoel en daarna ben je tien jaar kwijt. Ik ga het ook laten doen.” Ik heb kapper Frank verteld over American Dream Madeline Albright die ik vorige week bij Twan Huys in actie zag. Formidabele dame. Veel ouder dan ik. Maar wel met strakke oogleden. “Kind!” zegt kapper Frank. “Wat denk je van die aartsfeministen Dresselhuys en Dorrestein? Allemaal gedaan.” “Maar ik roep altijd ‘age gracefully’,” sputter ik. “Gottegot. Principes. En waarom zou jij niet gracefully agen als je je ogen laat doen?” Leuke eyeopener…
Tsja. Twee uur in de stoel, tien jaar lichter er uit. Ik staar naar de velletjes op mijn ogen. Die volgens mij veel erger zijn geworden sinds mijn pandabeertjes hooikoorts look twee weken geleden. “Moet je die vrouwen bij ons in de Lex zien,” zegt Eva die een bijbaantje heeft in een blingbling brasserie. “Zitten gewoon met de pleisters op hun ogen aan de bubbels. Zijn ze trots op, serieus.” “Gaat je prachtig staan,” zegt hartsvriendin. “Zie je die diepe frons tussen mijn wenkbrauwen?” “Welke diepe frons?” “Ik bedoel maar. En zie ik eruit als een voetbalvrouw? Dacht het niet.”
Kapper Frank is klaar met zijn wonderarbeid. “Zo. Scheelt ook alweer. Je bent beeldig, echt waar. Maar je kunt altijd beeldiger!” Mmmm. Thuis toch maar even googlen op ooglift.
Jaja, stel je voor dat we anno nu gewoon ons zelf blijven. Binnen drie jaar hangen die dingen weer voor je ogen. Bij mijn moeder tenminste wel en dat verbaasde kijken wat mensen die dergelijke behandelingen ondergaan de eerste tijd hebben, verschrikkelijk het lijken soms wel poppen.
“Ik liep laatst langs een poppenkraam, o, o, o….”
Waar ik me zorgen over maak is dat mijn dochters als ze groot zijn niet eens weten hoe een vrouw die op natuurlijke wijze “gracefully old” is geworden eruit hoort te zien.
Ja het jammere is dat je de mooie correcties….die zie je niet. En die houden ook stevig hun mond omdat het onder osm, not done is. Ach, je eigen schoonheid een handje helpen zo kun je er ook naar kijken. Uitschieters, overdrijvers heb je altijd gehad. Vroeger was het belachelijk om je haar te kleuren. Nu knip je een klein reepje huid weg of laat je het voorhoofd een klein beetje bevriezen (niet teveel!! )zodat je niet meer zorgelijk kijkt. Weet dat dit ervoor zorgt dat je het leven een stuk vrolijker ziet. (Langdurig werkende antidepressiva zonder nadelige bijwerkingen) Stel dat je je ogen laat doen om je blik te verruimen, hmmm komt ineens een heel ander label op.
Ja maar wat is mooi? Ik vind Linda de Mol er niet uitzien en wil niet weten hoe ze er over 10 of 20 jaar uitziet. Vanessa idem. Je probeert de weg af te snijden en komt op een plek terecht waar mensen er heel raar uitzien en denken dat dat normaal is.
Kijk naar Kirk Douglas en zijn vrouw, alles trekt en wringt op hele rare plekken.
En mensen die Botox gebruiken gaan op een gegeven moment allemaal op een kruising tussen een Bajoran en een Klingon (Startrek)(en elkaar) lijken, het stuk boven hun neus wordt steeds breder.
En voor dat zorgelijk kijken, probeer letterlijk eens wat minder zorgen te hebben, de positieve kant van de dingen te vinden en minder te oordelen. Vroeger had ik ook een fronsrimpel tussen mijn wenkbrauwen gegriefd staan, die is al jaren (op natuurlijke wijze) weg.
Eerst schrijf je dat je wellicht weg wilt uit Almere. Dan over “losse velletjes” naar aanleiding van hetgeen een kapper (een kapper! een kapper!) zegt.
Wat is er aan de hand met je Connie? Gaat het wel goed?
(Antwoord hoeft niet publiekelijk.)
Het lichaam kan alleen jouw bedoeling dienen. Zoals je ernaar kijkt zo zal het jou toeschijnen.