Lofliedje

Vandaag ben ik erg in mijn nopjes met mijn stad. Vanochtend een leuk interview met twee mannen die in een van de arken aan de Weteringkade wonen. Wat een heerlijke plek. Tijdens het gesprek maakten de zwaluwen ingewikkelde duikvluchtjes, kwamen eenden even binnenkijken, landde er met veel kabaal een troep ganzen in de Wetering en tufte er af en toe een gezellig bootje voorbij.

Vervolgens een bericht dat een bijeenkomst in Den Haag waar ik me erg op verheugd had, niet door ging. Ineens lag de dag leeg voor me, helemaal voor mij. Hard aan het werk om de onrust uit mijn lijf te krijgen. En vervolgens door het zonnetje verleid om naar het strand te gaan. Hond mee, lopen, blote voetjes in het zand. Bij Poort Dok – waar niemand zat!! – wat drinken, zonnen, denken en ouwehoeren met de twee medewerkers die zich kleurenblind verveelden. Over de dijk terug. Een Hollandse meesters hemel. Spectaculaire wolkenmassa’s, blauw, kraakhelder. Ik kon Job Cohen zo ongeveer op het Waterlooplein zien zitten. Durgerdam met z’n torentjes ernaast als een lief schilderij.

Tegen de avond naar de Waterlandse tuinen gereden. Gelopen, gedroomd van een Hans en Grietje huisje met een grote appelboom in de tuin waar we dan met vrienden aan een lange houten tafel onder zouden zitten. Het bos in. Twee roodbruine reeën springen sierlijk weg. Het avondlicht strijkt zacht over het zware groen. Het leek de Achterhoek wel, zo mooi. Niet dat ik weet hoe de Achterhoek er uitziet maar zoiets moet het wel zijn.

Kortom: het is allemachtig prachtig in Almere. En als het bestuur er met hun fikken vanaf blijft en ophoudt alles te willen sturen en overal beleid voor te willen maken, komt het helemaal goed….

Dit bericht is geplaatst in Almere, Liefde met de tags , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *