Ja tegen nee

Ik ben trots op mezelf. Ik heb nee gezegd tegen een opdracht. Het schrijven voor een project waar ik tegen ben. Dat klinkt eenvoudig, nee zeggen tegen iets dat je stom vindt, maar dat is het niet. De aard van het ZZP beestje is namelijk altijd ja zeggen. Want je weet maar nooit. Winter is coming en de huidige opdrachtgevers kunnen er zomaar massaal de stekker uittrekken en dan kan ik geen eten meer kopen laat staan naar de dochters ver weg. Dus zeg nooit nee. En dat heb ik nu dus gedaan: ja tegen nee.

Ik ben dus trots op mezelf. Trotser dan bijvoorbeeld docent Dance for Health worden. Dat voelde zo vanzelfsprekend en compleet bij me passend, daar ben ik niet trots op. Dat is gewoon. Maar nee zeggen, dat is niet gewoon. Bovendien, ik ben eerlijk geweest. Geen smoesjes over te druk. Gewoon: sorry, ik sta niet achter het project, dit past niet bij me. Uiteindelijk is dat waar het over gaat, het past niet bij me. Ik ben echt te oud om nog dingen te doen die niet bij me passen.

Maar blijkbaar niet te oud voor stoute schoenen.