In de week

“Ola mamsie!” Dochter komt binnenwandelen. Ik lig voor pampus met een boek in bed. “Hoe was de retraite? Ik wens je altijd wel veel plezier maar je komt er altijd doodmoe vandaan. Je zit toch alleen maar?” “Nou,” zeg ik. “Het gaat over rommel opruimen en zorgen dat je minder rommel maakt. In je hoofd.” “Oh. Nou ja. Whatever.” En weg is ze, ongetwijfeld op weg naar smsverkeer met haar vriendje – waar ze net vandaan komt.

Opruimen. Zoiets is het wel. In de dagelijkse beoefening leg je gedachten, emoties, aannames, theorietjes, analyses – kortom: die zelfverzonnen soap die je hoofd en hart zo vol maakt – in de week. Tijdens de retraites – sesshin op z’n Zen’s – week je alles zo’n beetje los. Daardoor ga je de werkelijkheid zien zoals hij is, niet zoals jij wílt dat hij is. Je zit middenin het vuur en verbrandt de bullshit. Zoiets. En daar word je moe van. En hongerig! Ik eet tijdens sesshin dagelijks 10 boterhammen, 2 borden warm eten en veel koekjes. Wat nou, alleen maar zitten. Het is hard werken. Nou ja, whatever!