Ikea

Lief kruipt dicht tegen me aan. Een en al koek en ei en intimiteit. Vanuit een ooghoek gluur ik naar hem. De wondere wereld van relaties…

Eerder die dag. De boeken stapelen zich op in de werkkamer. Er moet een nieuwe Billy geadopteerd worden, besluiten we. Op naar Ikea. Het giet, ik zie file staan richting Almere. Diep in me begint iets te gloeien. En ja hoor, daar is ze weer, dat opstandige kleine meisje dat diep in me woont en altijd altijd de aandacht opeist als we dit soort fijne gezinsuitstapjes ondernemen. Rot op, zeg ik tegen de peuterpuber in me, rot op. Ik ben volwassen, zit achter het stuur van een stoere oude Volvo en het is helemaal niet erg om naar Ikea te gaan.

We staan onder aan de Ikea trap. Luister, probeer ik tegen mijn lief. We kunnen Billy gewoon uit het magazijn sleuren, we hoeven de winkel niet in. Lief kijkt me dreigend aan en loopt de trap op. We gaan het verdomme gezellig hebben, zie ik aan zijn rug maar hij zegt iets over meten. Hoeft niet, 60 centimeter, bied ik aan. Maar hij is onverbiddelijk. We gaan naar boven en erger nog we doen de hele route. Op zich kan ik wel lol hebben bij Ikea. Als dat stomme kind in me zich koest houdt en ik luister naar de dialogen van andere leuke gezinnetjes, kan ik er wel zonder depressie uitkomen. ‘Waar staat die Knutjohannssen bank nou? Daar, naast de Knoterig schemerlamp.’ ‘Je zou toch meten? Hoezo een halve centimeter tekort?’ Lief en ik zijn geen haar beter. De 60 centimeter Billy is uit de handel genomen want niet courant. Hoezo, vraagt de opstandige peuterpuber in me aan de arme verkoopster. Waarom zou 60 cm minder courant zijn dan 40 of 80? Kutwijf, denkt de verkoopster, weet ik veel.

Ik pak lief’s hand en glimlach op m’n allerliefst. Kom, we nemen de 40 want 8o past niet. Nee, zegt lief. Ik bel naar huis, er moet even gemeten worden. Gottegot, daar gaan we, dit gaat uren duren en als het tegenzit krijgt hij honger en wil hij vies eten in het restaurant met uitzicht op de snelweg. Lief belt dochter. Ik voel haar weerzin door de telefoon. Ouders! Stoor me niet! Ik zit op MSN! Het wordt de 40. Natuurlijk. Uit alle macht onderdruk ik een triomfantelijk zie je wel en begin in hoog tempo richting kassa te lopen. De peuterpuber is nu helemaal los en wil nog maar een ding: weg! In m’n eentje naar New York! Of India! En ik heb ook geen zin meer in tango en theater! Lief traineert zoveel mogelijk, de machtsstrijd is nu volledig losgebrand. Terug staan we in de stromende regen in de file en zeggen niets meer. 

Natuurlijk gaan we die avond wel naar theater en tango, ik ben niet gek, en natuurlijk hebben we een leuke nacht. Na zoveel jaar samen weten we wel hoe het werkt. Maar ingewikkeld blijft het.

Dit bericht is geplaatst in Liefde. Bookmark de permalink.

0 Reacties op Ikea

  1. Marco schreef:

    Ik ben jaloers.
    Jij mag blijkbaar een rondje Ikea met Lief probleemloos afronden zonder iets van vlierbessen met daarin een drijvende herinnering aan een gehaktballetje van Zweedse (..?) komaf te moeten ondergaan.
    Er schuilt een zondagskind in je.

    N.B.
    Wellicht kan de ruimte die nu niet benut is door de 40-60-80-centimeterkwestie nog opgevuld worden met een Billy CD-kastje…
    ’t Is maar een idee. Succes.

  2. Connie Franssen schreef:

    Haha. Je hebt gelijk het kan altijd erger! De volgende keer zal ik denken aan hele vieze gehaktballetjes en dat dan niet hoeft.
    Overigens gisteren wel in pais en vree een kerstboom bij Almeer Plant aangeschaft. Dat dan weer wel. Groet!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *