Een mailtje van het stadhuis. Wat vindt u, als raadspanellid, van de zondagsopenstelling? Tjsa. Uit de losse pols? Moet iedere winkelier fijn zelf weten. Geef winkeliers die keuze en geef mensen de vrijheid zelf te bepalen of ze willen shoppen.
Aan de andere kant. Shoppen lijkt een hobby, een leefstijl te worden. Een dag niet geshopt is een dag niet geleefd. Moet je dat als gemeente aanmoedigen onder het mom van keuzevrijheid? En hoe vrij is dat dan precies, die groeiende shopbehoefte?
Ik wil op zondag nog niet dood gevonden worden in mijn eigen Amsterdam dat op die dag onder de voet gelopen wordt door provincialen op weg naar de Bijenkorf. Er zijn veel te goede herinneringen aan vroege zondagochtenden naar huis fietsen over doodstille grachten en dan thuiskomen in de dorpse sfeer van de Jordaan. Ik mijd Amsterdam als de pest op zondag. Om over Almere stadshart op zondag nog maar te zwijgen.
Aan de andere kant. Zondagen in Istanbul, Marrakesh of New York barsten van de levendigheid. Echte levendigheid. De levendigheid van ontmoeting, praten, lachen, samen eten, flaneren, flirten. Levendigheid die organisch ontstaan is en niet gecreeerd door de ‘vrije markt’. Die levendigheid zie ik niet in de zondagse Kalverstraat of Almeerse Stationsstraat. Dat is toch vooral hangen en verveling en junkfood. En dan dus maar shoppen. Bij gebrek aan beter.
Ik shop dus ik besta, zoiets….triest eigenlijk.
Wat je sentiment ook is bij de zondagswinkelopenstelling(3x woordwaarde?), het blijft naar mijn mening een beslissing van de winkeliers. Dat hoeft niet vanuit het stadsbestuur geregeld te worden.
We willen juist af van regelzucht dus ook van regelzucht op religieuze gronden. Juist die regelzucht is niet meer van deze tijd met zoveel verschillende religies.
Dat van die regelzucht en religies is wel waar, maar soms zijn religies ook praktisch: ik vind het een goed idee om een dag in de week samen af te spreken het rustig aan te doen. Net als Connie vond ik vroeger Amsterdam op zondag op z’n mooist.
Peter
O, maar een dagje in de week rustig aan is niets mis mee, maar dat kan een ieder voor zichzelf regelen toch?