Het nadeel van de twijfel

Ik heb het heel lang het voordeel van de twijfel gegeven. Het plein voor en naast de schouwburg. Misschien nog niet klaar…het moet nog ontdekt worden….het gaat wel lopen…Maar vanochtend was de druppel. Ik stond er met Peter. Prachtig weer, het plein is leeg. Hebben samen even staan vloeken en toen het water maar weer de rug toegekeerd zoals de stad dat ook doet.

Wat het belangrijkste asset van de stad had kunnen zijn, is een disaster area. Kaal, ongezellig, leeg en koud. Geen terras te vinden. Met koude billen op de trappen tussen de overvolle prullenbakken en zooi, dat kan dan weer wel.Vorige week wilden we hapje eten in het Waterfront cafe: dicht. Vrijdagavond hebben we tango georganiseerd op het plein, Waterfront cafe dicht. Het is in potentie de allermooiste plek voor het allermooiste terras van Flevoland. Een vlonder over het water, rondom de schouwburg, hoe mooi zou dat niet zijn? En hoe vanzelfsprekend. En nu? Geen mens. Hoe moet het ooit wat worden met Waterfront als het om de haverklap zomaar dicht is? Vrijdagavond handjevol kijkers voor de tango en verder leeg, in alle opzichten, behalve een penetrante meur die van het water onder de schouwburg opsteeg.

Dit weekend was ik met de Ithaka club in Kopenhagen. Kijken naar architectuur, projecten die als voorbeeld kunnen dienen voor het project in Poort. Nieuwbouw in Kopenhagen verschilt niet zo heel veel van nieuwbouw in Almere, met dit verschil: er wordt voor mensen gebouwd. En dus zaten we ’s middags een broodje te eten in het Kulturhus, een eenvoudig maar mooi gebouwtje. Groot terras aan het water. Goeie koffie, lekkere broodjes. Bezocht door papa’s en mama’s met kindjes. Zakenmensen. Jongeren met laptopjes. Senioren. Maar dat niet alleen. Het gebouw is ook theatertje / vergaderplek / bios. Kortom: een kloppend klein hartje te midden van imposante architectuur. Heel eenvoudig, heeft geen miljoenen gekost maar onbetaalbaar.

Wat is in vredesnaam de filosofie achter die almeerse leegte? Of zij Peter en ik de enigen die het allemaal niet snappen?

Dit bericht is geplaatst in Almere, Mijn Ithaka, Wonen met de tags , , . Bookmark de permalink.

0 Reacties op Het nadeel van de twijfel

  1. René van Gellekom schreef:

    Nee hoor er valt niets te snappen. Het is hap snap ideeën neer schijten als het maar van architecten van naam is, want dat is wat telt.

    De kans om iets moois te maken van iets wat nog zo ‘maagdelijk’ leeg was, de natte droom van elke stadsontwikkelaar, is verkeken omdat er op ons stadhuis in onze gemeenteraad en in ons college mensen zitten die niet weten waar het over gaat.

    Maar we moeten wel meer dan honderd jaar met die zooi doen omdat het anders te duur is/was. Verschrikkelijk, wat een blunder.

  2. Almerianus schreef:

    Ik wil hier wel iets over zeggen, maar ik ben geblokkeerd op deze site

  3. mario withoud schreef:

    Ik had maar een gedachte, een wens bij het nieuwe stadshart. Dagelijks ging het door me heen: “Ik hoop zo dat ze Chinees Graniet gebruiken…”

  4. Connie schreef:

    Chinees graniet??

  5. mario withoud schreef:

    Dat is de vloerbedekking, de bestrating die onder meer bij de Schouwburg ligt/komt.

  6. Connie schreef:

    O jee. Als het maar geen lood en/of pesticiden bevat…

  7. René van Gellekom schreef:

    @mario withoud

    Wat slik jij tegenwoordig? Ik zit je de laatste tijd gewoon leuk te vinden met de opmerkingen die je her en der plaatst. Of zou ik iets slikken? Ach wat maakt het uit!

  8. mario withoud schreef:

    Ik slik – letterlijk en figuurlijk – niks.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *