Hebberd

Mijn innerlijke hebberd vond dat het hoog tijd was voor een eigen autootje. Een kek Fiatje 500, lichtblauw, passend bij de huisstijl van mijn lievelingsopdrachtgever: het Jeugdcultuurfonds. Zo’n Italiaans ijsje op wielen zou mij niet alleen alle vrijheid geven maar was ook heel nuttig. 1.)Voor mijn lievelingsopdrachtgever OV ik het hele land door, en OV kost tijd en rammelt zo nu en dan.
2.)Voor een opdrachtgever in Leeuwarden moet ik regelmatig naar het hoge noorden, twee uur met de trein maar 5 kwartier met de auto.
3.)Mijn sportschool is 20 minuten fietsen, wat ik niet doe als het giet. Dus voor mijn rugrevalidatie is een autootje ook goed.
4.) En o ja, de hypotheekrente is gezakt dus van wat we nu overhouden kan ik de lease betalen. Lease ja, want dat kan tegenwoordig ook als ZZP’er en het kost bijna niks want alles is inbegrepen behalve de benzine.
5.) Een Fiat 500 past uitstekend bij mijn postuur (157m/50kg).

Zo redeneerde ik mezelf naar de absolute noodzaak van een fiatje toe. Offertes met kleine lettertjes ploften in de mailbox. Voorpret galore.

En toen zag ik een tweet voorbijkomen van The Minimalists. Plof, voetjes weer op de grond. Hoofd uit de wolken. Wat was nou eigenlijk het plan de komende jaren? O ja, minder verplichtingen, meer vrijheid. Maandlasten zo laag mogelijk. Footprint beperken. Wat lastig is met twee dochters die wereldreizen als beroep hebben dus laten we het hier in NL vooral simpel houden.

Mijn innerlijke hebberd is de mond gesnoerd, er is hartelijk bedankt, maar no thanks voor de offertes met de kleine lettertjes. Ik ga voor echte vrijheid.

Dit bericht is geplaatst in Leven, Reizen. Bookmark de permalink.

3 Reacties op Hebberd

  1. Astrid schreef:

    Oooooh, wat jammer, zag je in gedachten al helemaal rijden, maar ja zo gaat dat met gedachten…
    Beloof me dat je op zijn minst wel een lekker Italiaans ijsje gaat eten samen met die gezellige innerlijke hebberd! X

  2. Connie Franssen schreef:

    Haha, dat beloof ik Astrid!

  3. Odette schreef:

    Ja, ik snap je, maar ik herinner me mijn moeders (al vroeg weduwe met 5 jonge kinderen) wijze woorden: een auto is vrijheid! Onanhankelijk van openbaar vervoer, onafhankelijk van anderen, gaan en staan waarheen op ieder moment dat jij dat wilt.
    De tranen liepen over mijn wangen toen ik in oktober 2015, nog half mank, ik mijn karretje klom, op weg naar een lezing. Die ervaring, onbetaalbaar!
    P.s. Je mag die van mij altijd lenen, al was het maar om met wapperende haren naar Leeuwarden te karren!

    Odette

Laat een reactie achter bij Connie Franssen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *