Gedanst! Maandenlang gevangen gezet door mijn o zo vertrouwde heupblessure maar nu kon het weer even dankzij de osteopaat. Vraag me niet wat een osteopaat doet. Hij trekt een beetje hier, duwt een beetje daar en dan mag je over 3 weken terugkomen. En dat dan een keer of vier. En het helpt ook nog. Mij wel tenminste.
Vanmiddag dus naar de tangosalon in Amsterdam waar ik mijn lief letterlijk weer ’s tegen het lijf kon lopen. Tango is een uitstekende manier om op elkaar af te stemmen. Ogen dicht, hart tegen hart en gaan. Alles is geïmproviseerd dus je gevoel moet het werk doen. Als je goed kijkt, zie je onmiddellijk wat de stand van de relaties tussen de dansers is. Machtsstrijd, moeite met intimiteit, ongeduld, intolerant, wantrouwen, warmte, liefde: het wordt allemaal zichtbaar omdat de tango eist dat je je overgeeft aan elkaar. Groot vertrouwen! In die zin lijkt het net zen. Lief en ik kunnen het nog, da’s dan ook wel weer fijn te ontdekken. Score: 7 tango’s, 3 milonga’s en vier walsjes met lief. Drie tango’s met meester Lalo en nog wat met een onbekende meneer.
Zo. En nu op de bank met een gloeiend heupje en een tintelend been.
Wat fijn dat je je weer kunt uiten in een dans! Hier klinkt een hoop plezier door. Maar pas je wel een beetje op, met je heup?
@brabo. Nee! Ik wil niet oppassen! – riep ze volwassen
Heerlijk! Ik begin morgenochtend weer met een serie privélessen.