Gedachtenketel

“Weet je wat ik nou graag zou willen,” zegt Isa. “Een gedachtenketel zoals Perkamentus ook heeft.” Ik snap meteen waar ze het over heeft. Perkamentus, de hoofdmeester uit Harry Potter, heeft een hele handige schaal waar hij zijn overschot aan gedachten in deponeert. Hij zet een toverstokje aan zijn slaap en trekt de gedachten – lange, zilverige draden – er met een stokje uit en doet ze in de schaal. Zo. Dat ruimt op. Een deleteknopje zou ook fijn zijn. Elke avond even het hoofd scannen en op delete drukken bij ongewenste, overbodige, onrustig makende gedachten.

Ik ben bezig aan een erg leuke opdracht die mij een erg vol hoofd oplevert. Een topambtenaar in Almere vertrekt om voor Rotterdam te gaan werken. Hij maakt een afscheidstournee langs iedereen met wie hij gewerkt heeft, in en extern, van hoog tot laag, en legt ze vijf vragen over Almere voor. Dat levert interessante gesprekken op, discussie, pijn die aan de oppervlakte komt, inspiratie, kortom: veel. Ik reis met hem mee, luister en schrijf. En half juni moet er een boekje liggen. Ik krijg dus zomaar de kans een kijkje in de keuken te nemen van ambtenarij, projectontwikkelaars: iedereen die op de een of andere manier bouwt aan deze stad. Een bijzondere klus, vooral als ik geconfronteerd wordt met opvattingen die de mijne weer onderuit halen en waar ik dan weer erg over na moet denken. Dan je mond houden, is niet eenvoudig, vooral niet voor deze kleine bemoeial. Moet op mijn tong bijten af en toe om de gedachten binnenboord te houden. En nu is mijn hoofd weer eens overvol en verlang ik dus naar een gedachtenketel. Vanavond mag ik mee dineren met allerlei vips. Ik hou het bij een heeeeel klein glaasje wijn denk ik, anders stuiteren die gedachten in no time over bij de heren over tafel. Ik trek gewoon mijn mooiste jurk en hakken aan en ga zwijgend aan het werk. Of, zoals Karel Appel een keer tegen Sonja Barend zei: zwijg en wees mooi. Ahum.

PS: Zelfs over het weer moeten we tegenwoordig nadenken. Wat vinden jullie er nou van? Genieten jullie een beetje van de warmte? Ik geniet wel maar met een randje. Zoals je geniet van iets dat eigenlijk niet mag…En heb gisteren, terwijl ik me toch klimaatschuldig voel, drie retourtjes New York / San Francisco geboekt. Maar dat is dan weer omdat we geen gedachtenketel hebben.  Die hoofden moeten toch leeg, niet waar…