Druppel

Hoe voorkom je dat een druppel verdampt?

“He, vriendin. Wanneer schrijf je weer ‘s?” “Ik schrijf de hele dag.” “Maar geen blogjes meer. Ik mis je!” “Geen zin meer.”

Geen zin meer, mmmm, dat is het niet helemaal. Het is meer dat ik me in een soort vacuum bevind. Het doodgaan van mijn broertje heeft een gat geslagen. En ik ben nog op zoek naar hoe ik dat kan dichten. Of misschien helemaal niet hoef te dichten. Zoeken dus. En, zoals iedereen weet: the only way out is the way in. Ben dus een beetje naar binnen gekeerd deze dagen. Er is niet veel dat ik nog erg belangrijk kan vinden, althans niet dat wat normaalgesproken voor belangrijk doorgaat.

Hoe voorkom je dat een druppel verdampt?

Vanochtend zat ik in een filmhuis naar Samsara te kijken. Een ongelooflijk mooie film over een jonge boeddhistische monnik op zoek naar ‘de weg’. Ik was van plan om die film helemaal op z’n boeddhistisch – in stilte dus – op me te laten inwerken. Ik bedoel, wie gaat er nou op woensdagochtend naar de film, niemand toch? Een lege zaal is goed voor een lege geest. Dacht ik. Dat viel tegen. Cinescope blijkt iedere woensdagochtend (veel) vooral oudere dames te ontvangen die het niet zozeer om de film gaat maar meer om het woensdagochtend socializen met gratis koffie. Klepperdeklep ging het om me heen en mijn gedachten werden steeds minder boeddhistisch…

Die vraag van die druppel kwam in de film voor. Het troostrijke antwoord ook. En toen moest ik erg aan mijn broertje denken en groeide er een beetje zin in een voorzichtig blogje.

Hoe voorkom je dat een druppel verdampt? Door hem in de zee te laten vallen.

Dit bericht is geplaatst in Broertje, Familie, Leven, Liefde, spiritualiteit met de tags , , . Bookmark de permalink.

0 Reacties op Druppel

  1. Myra schreef:

    Ja mooi!

  2. simone schreef:

    Ja mooi, he he.

  3. nimphrodite schreef:

    pff heavy! Maar ook zeker mooi!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *