Drie letter lingo

Ik loop naar boven. Broertje staat onder de douche. Ik hoor hem kreunen, zie hem schimmig door wolken stoom achter het matglas van de douchecabine staan. Moeizaam schuift hij de deur open, kijkt me aan. Ik voel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken, mijn hart knijpt samen, mijn adem stokt. Dit is mijn broertje niet. Niet meer. Ik pak een handdoek, help hem uit de cabine, droog hem af. Voorzichtig, bang iets te breken aan zijn bijna doorzichtige lijf. In de spiegel kijk ik naar zijn gezicht, probeer te wennen aan de verandering. Ik help hem aankleden. Ondertussen hoor ik dat de ambulance voorrijdt.

Lief volgt met mijn ouders, ik rijd mee in de ambulance. In het AvL mogen we gelukkig meteen door. Ik ga met broertje mee naar de behandelkamer. We bespreken de opties met de arts. Ze zal voorzichtig proberen de slokdarm op te rekken. Wachtkamer. Mijn ouders huilen. Ze zijn op. Na een half uurtje verschijnt de arts. Goed nieuws. Het is gelukt, zonder al teveel forceren. Lief neemt mijn ouders mee, ik ga naar de uitslaapkamer waar broertje ligt te slapen. Koud en wit. Ik zoek alle dekens die ik kan vinden en leg ze over hem heen. De hartslag is laag, de machine blijft alarm geven. Er wordt een vrouw binnengebracht. Mijn leeftijd. Even later komen haar man en dochter binnen. Ze komen uit Hengelo, moeten zich maandag om half negen weer melden voor een CT scan. Dat betekent dus om vijf uur op en urenlang gaan rijden met een doodzieke vrouw.

Broertje krijgt een infuus voor wat extra vocht. Als het infuus leeg is, gaan we de ambulance weer in. Stop hem thuis in bed en ga naast hem liggen. Thuiszorg komt om een ziekenhuisbed af te leveren zodat hij de trap niet meer op hoeft. Hij verdomt het in dat bed te kruipen. Wil er niet aan. Andere broer komt. Als ik na een half uurtje ga kijken liggen ze samen op bed, armen om elkaar heen. We kruipen met z’n drieën naast elkaar en kijken lingo maar niet zonder af te spreken dat er uitsluitend vieze woorden ingevuld mogen worden. We lachen, verzinnen de meest gore woorden en het aantal letters maakt geen reet uit. Mijn hoofd ligt tegen broertjes uitstekende schouder, mijn handen om zijn arm die aanvoelt als een takje. Andere broer voel ik warm aan mijn andere kant.